26/9/2019

Χριστιανική ψυχή

Ἐὰν ἐσὺ δὲν ἀνακαλύπτης ἐντός σου δύναμιν, ὅπως προσκυνήσῃς τῷ Θεῷ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ, ἐὰν ἡ καρδία σου δὲν αἰσθάνεται ἀκόμη τὴν θέρμην καὶ τὴν γλυκεῖαν γεῦσιν τῆς νοερᾶς καὶ ἐσωτερικῆς προσευχῆς, μὴ ἀπελπίζεσαι, ἀλλὰ νὰ προσφέρῃς ἔστω ὡς θυσίαν προσευχῆς ὅ,τι δύνασαι, ὅ,τι ἀνήκει εἰς τὴν θέλησίν σου, ὅ,τι τυγχάνει σύμμετρον πρὸς τὰς ἰδίας σου δυνάμεις. Τὰ χείλη σου ἂς συνταῦτισθοῦν μὲ τὴν συχνήν, ἐπίμονον ἐπίκλησιν τῆς προσευχῆς σου. Ἂς ἐπικαλοῦνται συχνά, ἀδιαλείπτως, τὸ ἰσχυρὸν Ὀνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ· τοῦτο εἶναι προσιτὸν εἰς πάντας. Ἡ συχνότης τῆς προσευχῆς προκαλεῖ ἀφομοιωτικὴν συνήθειαν καὶ μεταβάλλεται εἰς φύσιν, προσελκύει δὲ σὺν τῷ χρόνῳ τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν εἰς τὴν ἀξίαν καὶ πρέπουσαν διάθεσιν. Πρὸς τούτοις σκέψου, ἐὰν ὁ ἄνθρωπος ἐκτελοῦσεν ἀπαρεγκλίτως αὐτὴν μόνον τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ, περὶ ἀδιαλείπτου προσευχῆς, τότε δι᾽ αὐτῆς καὶ μόνον ὁ ἄνθρωπος ἤθελεν ἐκτελέσει ὅλας τὰς ἐντολάς. Τότε ἤθελον ἐλαττωθῆ, ἂν ὄχι ἐξαφανισθῆ ἐντελῶς, πολλαὶ ἀδυναμίαι καὶ παραβάσεις, πολλαὶ ἄλλαι ἁμαρτίαι, ὡς ἐπίσης καὶ ἡ πολυλογία, ἡ ἀργολογία, καὶ κάθε πρᾶξις συμπεριφορᾶς ἤθελεν ἀμέσως καθαρθῆ διὰ τῆς δυνάμεως τῆς Χάριτος τοῦ τόσον συχνὰ ἐπικαλουμένου ὀνόματος τοῦ Θεοῦ. Τότε δὲν θὰ εἶχεν ὁ ἄνθρωπος χρόνον διὰ ματαίας συζητήσεις, διὰ κατάκρισιν τοῦ πλησίον του, διὰ τὴν ἄσκοπον ἐξάντλησιν τοῦ χρόνου του εἰς πολλὰς ἄλλας αἰσθησιακὰς ματαιότητας. Κάθε ἐγκληματικὴ σκέψις θὰ εὕρισκεν ἀντίστασιν εἰς τὸν χῶρον τῆς προσευχῆς, κάθε ἁμαρτωλὸν ἔργον θὰ ἐπανεξετάζετο προληπτικῶς καὶ καρποφόρως.

Ἡ συχνὴ ἄσκησις εἰς τὴν προσευχὴν θὰ ὁδηγήσῃ εἰς τὴν οὐσιώδη ἐπίγνωσίν της, εἰς τὴν συνένωσιν μετὰ τοῦ Θεοὔ

Βλέπεις, λοιπόν, τώρα πόσον σημαντικὴν καὶ ἀπαραίτητον σημασίαν ἔχει ἡ ποσότης εἰς τὴν προσευχήν; Εἶναι ὁ μόνος τρόπος πρὸς ἀπόκτησιν τῆς καθαρᾶς καὶ τῆς ἀληθοῦς προσευχῆς, εἶναι ὁ ἀσφαλέστερος τρόπος πρὸς σωτηρίαν!

Πρὸς πληρεστέραν βεβαίωσιν περὶ τοῦ ἀπαραιτήτου καὶ τοῦ καρποφόρου τῆς συχνότητος τῆς προσευχῆς εἶναι ἀνάγκη νὰ προσέξῃς δαθύτερον τὰ ἑξῆς: 1) πᾶσα ἔγερσις τῆς καρδίας σου πρὸς προσευχὴν εἶναι ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ φωνὴ τοῦ Ἀγγέλου σου φύλακος, 2) τὸ Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸ ἐπικαλούμενον ἐν τῇ προσευχῇ ἀποτελεῖ αὐτοτελῆ καὶ αὐτοδύναμον ἀγαθοποιὸν δύναμιν καὶ ὡς ἐκ τούτοῦ 3) μὴ ταράσσεσαι ἐκ τοῦ ὅτι ἡ προσευχὴ εἶναι ξηρὰ ἢ ὅτι δὲν εἶναι ὅσον πρέπει καθαρά, ἀλλὰ δι᾽ ὑπομονῆς νὰ ἀναμένῃς τὸν καρπὸν ἐκ τῆς συχνότητος τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ. Μὴν προσέχης τὸν ἄπειρον καὶ μὴ νοήμονα γνώμονα τοῦ κόσμου, ὅτι δῆθεν μία συνεχῶς ἐπαναλαμβανομένη καὶ ψυχρὰ ἐπίκλησις ἀποτελεῖ ματαιοπονίαν καὶ πολυλογίαν. Ὄχι! Ἡ δύναμις τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ συχνότης τῆς ἐπικλήσεώς Του θὰ παρουσιάσουν τὸν καρπὸν αὐτῆς ἐν καιρῷ! Ὁ κόσμος λησμονεῖ τὸ παράγγελμα τοῦ Ἰηοοῦ Χριστοῦ: «Ἐὰν μὴ γένησθε ὥσπερ τὰ παιδία, δὲν θὰ εἰσέλθητε εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Οἱ τοῦ κόσμου σοφοὶ ἀποτελοῦν ἐξ ἑαυτοῦ τῶν κάποιο σύστημα γνώσεως, στηριζομένης τῆς προσευχῆς τῶν ἐπὶ ἀσταθῶν βάσεων, ἤτοι τοῦ φυσικοῦ νοῦ! Χρειάζεται πολὺ μάθησις ἢ πολὺς νοῦς ἢ πολλαὶ γνώσεις διὰ νὰ εἴπῃς μὲ καθαρὰν καρδίαν: «Ἰησοῦ, Υἱὲ Θεοῦ, ἐλέησόν με!». Μήπως ὁ Ἴδιος Αὐτὸς ὁ θεῖος ἡμῶν διδάσκαλος  δὲν ἐνεθάρρυνεν τοιαύτην συχνὴν προσευχήν; Τὰ θαῦμαστὰ ἔργα Του, καὶ ἀργότερον τὰ τοιαῦτα τῶν μαθητῶν Του, δὲν εἶχον μήπως ὡς ἐπίκλησιν βραχυλόγους καὶ συχνὰς προσευχάς; Ὦ, χριστιανὴ ψυχή! Ἀγρύπνησον καὶ μὴ σιγήσῃς εἰς τὰς συνεχεῖς ἐπικλήσεις τῆς προσευχῆς σοῦ! Ἔστω καὶ ἂν ἡ κραυγή σου αὐτὴ προέρχεται ἐκ καρδίας ἀφῃρημένης καὶ κατὰ τὸ ἥμισυ πλημμυρισμένης ὑπὸ τοῦ κόσμου· δὲν ἔχει σημασίαν! Ἀρκεῖ μόνον νὰ συνεχίζῃς τὴν κραυγὴν αὐτήν, νὰ μὴ σιγήσῃς, καὶ μὴ ἀνησυχῆς· ἡ τοιαύτη κραυγὴ θὰ καθαρισθῇ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ της ἀπὸ τὴν συχνότητά της, ἀπὸ τὴν συχνότητα τῆς προσευχῆς.

Κατόπιν ὅλων τῶν ὡς ἄνω διαβεβαιώσεων, ὅτι ἡ σὺχνότης τῆς προσευχῆς παρ᾽ ὅλην τὴν ἀδυναμίαν ἡμῶν εἶναι τόσον ἰσχυρά, καὶ ἀναμφιβόλως τυγχάνει προσιτὴ διὰ τὸν ἄνθρωπον καὶ ἀνήκει εἰς τὴν θέλησίν τοῦ ἀπολύτως, λάβε οὕτω τὴν ἀπόφασιν νὰ δοκιμάσῃς ἔστω μίαν ἡμέραν, ἀρχικῶς νὰ διέλθῃς παρατηρῶν τὴν συχνότητα τῆς προσευχῆς σου, οὗτως ὥστε διὰ τὴν ἐπίκλησιν τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ ἀφιερώνεται μεγαλύτερος χρόνος κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ εἰκοσιτετραώρου σου, παρὰ εἰς ἄλλα ἔργα. Ἡ τοιαύτη προτίμησις τῆς προσευχῆς, πρὸ τῶν βιοτικῶν ἀναγκῶν, ἔν χρόνῳ ὁπωσδήποτε θέλει ἀποδείξει εἰς ἐσὲ ὅτι ἡ ἡμέρα αὐτὴ δὲν ἀπωλέσθη, ἀλλὰ ἐκερδήθη διὰ τὴν αἰωνιότητα. Ὅτι ἐπὶ τοῦ ζυγοῦ τῆς θείας δικαιοσύνης ἡ συχνὴ προσευχὴ θὰ βαρύνῃ τὴν πλάστιγγα ἔναντι τῶν ἀδυναμιῶν σου καὶ θὰ ἰσοφαρίσῃ τὰς ἁμαρτίας τῆς ἡμέρας ἐκείνης εἰς τὴν μνημονικὴν βίβλον τῆς συνειδήσεως, θὰ σὲ ἀναγάγῃ εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ δικαίου, θὰ χαρίζῃ δὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ λάβῃς ἁγιασμὸν καὶ εἰς τὴν αἰώνιον ζωήν.

Συλλογικό έργο, Η νοερά άθλησις: Συλλογή διδασκαλιών των αγίων Πατέρων και πεπειραμένων ασκητών περί της προσευχής του Ιησού Χριστού, 4η έκδ. Αθήνα, Ιδιωτική Έκδοση, 2007