22/6/2017

Η αξία της υλικής δημιουργίας

«Σήκωσε την πέτρα…»

Η ευθύνη του χριστιανού απέναντι στον κόσμο μπορεί να συγκεφαλαιωθεί σε δύο μικρές φράσεις που δεν βρίσκονται στα κανονικά ευαγγέλια, αποδίδονται όμως στον Χριστό από την πρωτοχριστιανική κοινότητα:

«Είδες τον αδελφό σου, είδες τον Θεό σου».[1]

«Σήκωσε την πέτρα και θα με βρεις: σχίσε το ξύλο και θα είμαι εκεί».[2]

«Είδες τον αδελφό σου, είδες τον Θεό σου»: είναι χριστιανική μας ευθύνη να ανακαλύψουμε και να υπηρετήσουμε τον Χριστό στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου. «Ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. 25:40). Αυτή η πραγματικότητα της παρουσίας του Χριστού στον διπλανό μας, αποτελεί τη βάση για κάθε μας κοινωνική δράση ως χριστιανών μέσα στον κόσμο.

«Σήκωσε την πέτρα και εκεί θα με βρεις…»: πρέπει να ανακαλύψουμε τον Χριστό όχι μόνο σε όλους τους ανθρώπους αλλά εξίσου σε όλα τα πράγματα. Σε μια εποχή που μας κυκλώνουν τόσα φτηνά και συνθετικά κατασκευάσματα, όπου, παρά την τόση μας επιστημονική πρόοδο -ή μάλλον, ακριβώς εξ αιτίας αυτού- δηλητηριάζουμε ακόμη και τον αέρα που αναπνέουμε και το νερό που πίνουμε, πρέπει να επανορθώσουμε μέσα μας το αίσθημα του θαυμασμού και της ευφροσύνης μπροστά στη Δημιουργία του Θεού και πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τα υλικά πράγματα γύρω μας ως ένα μυστήριο κοινωνίας μαζί Του. Ο χριστιανός, λέχθηκε πολύ ορθά, είναι αυτός που όπου κι αν κοιτάξει βλέπει παντού τον Χριστό και χαίρεται με αυτό.[3] Η χριστιανική μας ευθύνη απέναντι στον κόσμο δεν αντιστοιχεί με τίποτα λιγότερο από αυτό.

[1] Κλήμεντος Αλεξανδρέως, Στρωματείς Ι. wix (94.5) xv (70.5). Πρβλ. Τερτυλλιανού, De oratione, xxvi, I.

[2] Ευαγγέλιο του Θωμά, Λόγιον 77, (έκδ. A. Guillaumont και άλλων, Leiden, London 1959), σσ. 42-43.

[3] Alexander Schmemann, The World as Sacrament, (London 1965), σ. 142.

Κάλλιστος Ware, Οικολογική κρίση και ελπίδα, μετάφραση Πολυξένη Τσαλίκη, 1η έκδ., Αθήνα, Ακρίτας, 2008