14/11/2019
Δεν υπάρχει περιθώριο χρόνου
Τον Σεπτέμβριο του 1995 βρέθηκα στο νησί της Πάτμου. Επρόκειτο να λάβω μέρος στον εορτασμό της 1990ης επετείου τη ελεύσεως του αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού στην Πάτμο, όπου πιστεύεται ότι έγραψε το τελευταίο Βιβλίο της Αγίας Γραφής, την Αποκάλυψη. Ένα από τα γεγονότα που συνδέθηκαν με τους εορτασμούς, ήταν το διεθνές συνέδριο για «Την Αποκάλυψη και το Περιβάλλον». Κατά τη διάρκεια των διαφόρων συνεδριάσεων τις οποίες παρακολούθησα, συνεχώς αντηχούσε στ’ αυτιά μου η προειδοποίηση του Αγγέλου της Αποκαλύψεως, «ὅτι χρόνος οὐκέτι ἔσται» (Αποκ. 10:6), δεν υπάρχει αναβολή ή καθυστέρηση. Σε όλη μας την οικολογική, εργασία, ποτέ, ούτε για μια στιγμή, ας μη χάσουμε την αίσθηση του επείγοντος. Κατά πολλές έννοιες, είμαστε ήδη πολύ καθυστερημένοι: κατά τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αμετάκλητη ζημιά. Εν πάση αληθεία, δεν υπάρχει άλλος χρόνος.
Λέγεται μια ιστορία για τρεις μικρούς διαβόλους, που τελείωναν την εκπαίδευσή τους στην κόλαση. Ακριβώς πριν αποσταλούν στη γη, εμφανίστηκαν μπροστά στον αρχιδιάβολο για την τελική τους εξέταση. Στρεφόμενος προς τον πρώτο, ο αρχηγός ρώτησε: «Τι θα τους πεις, όταν ανέβεις στη γη;». «Θα τους πω ότι δεν υπάρχει Θεός», απάντησε ο πρώτος διάβολος. «Αυτό δε λέει και πολλά», είπε ο εξεταστής, «το ’χουν ξανακούσει πολλές φορές. Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί απ’ αυτούς Τον γνωρίζουν προσωπικά». Στράφηκε στον δεύτερο διάβολο: «εσύ τι θα τους πεις;» ρώτησε. «Θα πω ότι δεν υπάρχει κόλαση», απάντησε ο δεύτερος. «Α, αυτό το βρίσκω πιο έξυπνο, αλλά δυστυχώς δεν θα πιάσει. Πολλοί απ’ αυτούς ζουν ήδη στην κόλαση». Τέλος ρώτησε και τον τρίτο: «Κι εσύ τι θα πεις;» Και ο τρίτος απάντησε: «Θα τους πω ότι δεν υπάρχει λόγος για καμιά βιασύνη». «Υπέροχα!» αναφώνησε ο αρχιδιάβολος. «Πήγαινε γρήγορα και πιάσε δουλειά».
Πρόκειται σίγουρα για ένα ανέκδοτο με οικολογικές προεκτάσεις.
Κάλλιστος Ware, Οικολογική κρίση και ελπίδα, μετάφραση Πολυξένη Τσαλίκη, 1η έκδ., Αθήνα, Ακρίτας, 2008