12/12/2023

Ο βιαστικός υπάλληλος

Ένας κύριος με μεγάλη θέση ήρθε στο Σάρωφ με την οικογένειά του. Κάθε φορά όμως που κτυπούσε την πόρτα του πατέρα Σεραφείμ, άκουγε τον στάρετς να λέει: «Δεν είμαι εδώ. Δεν έχω καιρό», ενώ την οικογένειά του την υποδεχόταν καλά (ο στάρετς). Τελικά, μια μέρα, άνοιξε την πόρτα χαμογελώντας.

– Έχω έρθει πέντε φορές να σας δω, πάτερ μου, είπε ο κύριος με την υψηλή θέση μ’ ένα ύφος δυσαρεστημένο, και δεν αξιώθηκα να πάρω την ευλογία σας.

– Θέλετε να μάθετε το γιατί; Μήπως κι οι άνθρωποί σας δεν συμπεριφέρονται κατά τον ίδιο τρόπο σ’ αυτούς που έρχονται για να σας δουν; «Ο κύριος δεν είναι στο σπίτι» λέγουν. Ή πάλι: «Ο κύριος δεν έχει καιρό». Όταν θλίβετε έτσι τον πλησίον σας, επισύρετε πάνω σας την θεία οργή.

Ο κύριος με το μεγάλο αξίωμα ντράπηκε και υποσχέθηκε να μην ξαναρχίσει τα ίδια στο μέλλον.

***

Δεν πρέπει να κολακεύουμε κανένα, ούτε ν’ αφήνουμε τον εαυτό μας να επηρεάζεται από τη θέση που μπορεί να κατέχει ένας άνθρωπος στον κόσμο, έλεγε ο πάτερ Σεραφείμ, αλλά πρέπει να πλησιάζουμε όλους τους ανθρώπους με την ίδια καρδιά. Αγαπούσε τους χωρικούς και τους συμπονούσε, αγαπούσε όμως κι αυτόν τον μεγάλο άρχοντα, τον πρίγκηπα Γκολίτσιν, που είχε πάει να τον επισκεφθεί κρυφά. Του ζήτησε να ξαναπεράσει να τον δει και του έστρεψε φιλόστοργα την προσοχή του στο δωδέκατο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως που θεωρούσε ιδιαίτερα σημαντικό: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος Αἰῶνος».

Γκοραΐνωφ Ειρήνη, Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ (1759 – 1833), εκδόσεις Τήνος, Αθήνα.