8/12/2022

Ο χωριάτης και το άλογό του

«Ένα πρωί, καθώς έβγαινα από την εκκλησία μετά την Λειτουργία και περνούσα μπροστά από το κελλί του πατέρα Σεραφείμ, διηγείται ο ιεροδιάκονος Αλέξανδρος, είδα ένα φτωχό χωριάτη να τρέχει προς το μέρος μου με το κασκέτο του στο χέρι.

-Πάτερ, μην τυχόν είσαι ο Σεραφείμ;

– Όχι. Όμως τι τον θέλεις;

– Λένε πως «μαντεύει»… Εμένα μούκλεψαν το άλογό μου. Πώς να θρέψω χωρίς άλογο την φαμίλια μου; Τώρα είμαι χειρότερος κι από ζητιάνος.

Στεναχωρημένος κι εγώ για το πάθημα αυτού του φτωχού, έριξα μια ματιά κατά το κελλί του πατέρα Σεραφείμ και τον είδα κοντά στο πλατύσκαλο που ετοιμαζόταν να μεταφέρει ξύλα μέσα στο αμαξοστάσιο. Είπα στον χωρικό: «Ορίστε, νάτος ο πάτερ Σεραφείμ. Δουλεύει κοντά στο κελλί του».

Ο χωρικός έτρεξε και έπεσε στα πόδια του γέροντα, ο οποίος τον ανασήκωσε με καλοσύνη.

– Γιατί ήρθες να με βρεις, εμένα τον ανάξιο;

– Μπάτουσκα, μου πήρανε το άλογό μου, χωρίς αυτό δεν μπορώ να θρέψω τη φαμίλια μου. Και συ, λένε, πως «μαντεύεις».

Ο Πάτερ Σεραφείμ πήρε στα χέρια του το κεφάλι του χωρικού και το έφερε κοντά στο δικό του. «Μη μιλάς καθόλου, είπε, και πήγαινε στο … (ονομάτισε ένα διπλανό χωριό). Πριν μπεις σ’ αυτό το χωριό, στρίψε δεξιά. Προσπέρασε τέσσερα κτήματα από το πίσω μέρος. Τότε θα δεις μια μικρή αυλόπορτα. Σπρώχτην, λύσε το άλογό σου και πάρτο χωρίς να πεις τίποτα».

«Έμαθα, αργότερα», συμπλήρωσε ο διάκονος Αλέξανδρος, «πως πράγματι, ο χωρικός ξαναβρήκε το άλογό του».

***

Μεγάλη ήταν όχι μόνο η καλοσύνη, αλλά και η λεπτότητα του στάρετς προς τους ταπεινούς.

Γκοραΐνωφ Ειρήνη, Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ (1759 – 1833), εκδόσεις Τήνος, Αθήνα.