Της αλαζονείας και της ταπείνωσης

[Ευαγγελική περικοπή Λουκ. 18, 10-14, Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου]

Ω κομπορρημοσύνη εσύ,
ντυμένη στην αυτάρεσκη στολή των Φαρισαίων,
πώς τόλμησες ν’ ανέβεις
στον Ναό;

Έπαρση της πιο αμφίβολης
«αγιότητας», δεν έμαθες ότι προσευχή
δεν γίνεται να είναι η οίησή σου ετούτη
οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων,

και πως ως ύβρη τις μετράει ο Θεός
υπεροψίες ξυπασιάς, σαν τις δικές σου
που το φωνάζουν για ν’ ακούγεται,
νηστεύω δίς… κι ἀποδεκατῶ τὰ πάντα…;

Δες: Άρπαγες, άδικοι,
μοιχοί, ο δύστυχος τελώνης
μακρόθεν ἑστῶτες του Ιερού
ένα έχουν γίνει με το χώμα,

της αμαρτίας ολοκάθαρη η συνείδηση
στα στήθη τους πάλλεται,
μετάνοιας αντηχεία
γινήκαν οι καρδιές τους

ν’ ακούει ο κόσμος όλος
την ικεσία των ταπεινών˙
Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ…

Αυτήν δείχνουν μόνο
ν’ αφουγκράζονται τα ουράνια, μάθε το,
την αποδέχονται και την τιμούν όπως
της αξίζει, μεγαλόπρεπα.

Γιώργος Καλός, Ένας άγγελος την Κυριακή, εκδ. Αρχονταρίκι, Αθήνα, 2017.