31/8/2022

Η ελπίς

Η ελπίδα στηρίζεται στην αγάπη του Χριστού προς τον άνθρωπο, και αναφέρεται σε πράγματα μελλοντικά.

Ο απόστολος Παύλος μας μιλά με το στόμα του οσίου Νικοδήμου: «Ω χριστιανέ, από τα πνευματικά χαρίσματα που έλαβες τώρα, πίστευσε και για τα μέλλοντα. Και όπως στην αρχή (όταν βαπτίσθηκες) τίποτε άλλο δεν έδωσες παρά μόνο την πίστη, και έλαβες από τον Θεό μεγάλα αγαθά, έτσι και τώρα, αυτή την ίδια πίστη μεταχειρίσου για την ελπίδα και απόκτηση των μελλοντικών αγαθών. Η ελπίδα, τότε είναι πραγματικά ελπίδα, όταν ελπίζει εκείνα που δεν βλέπονται, διότι εκείνο που το βλέπει κανείς, τι χρειάζεται να το ελπίζει; Τότε βέβαια η ελπίδα είναι περιττή και άχρηστη».[1] Γι’ αυτό τον λόγο η ελπίδα είναι αρετή της παρούσης ζωής.

Ολόκληρο το μυστήριο της θείας Οικονομίας φανερώνει την άπειρη αγάπη του Θεού προς τον απομακρυσμένο και καταδικασμένο άνθρωπο. Σ’ αυτήν την αγάπη στηρίζεται και η ελπίδα μας για το μέλλον. Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος: «Όταν, αφού σε παρέλαβε νεκρό, χαμένο, αιχμάλωτο και εχθρό, σε έκανε φίλο, υιό, ελεύθερο, δίκαιο και συγκληρονόμο, και προσέφερε τόσα αγαθά όσα δεν ήλπισε ποτέ κανείς, πώς ύστερα από τόσο μεγάλη γενναιοδωρία και συμπάθεια θα σε εγκαταλείψει αργότερα;».[2]

Ο λόγος του ψαλμωδού Ἤλπισεν ἡ ψυχή μου ἐπὶ τὸν Κύριον ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός, σημαίνει ότι πρέπει να ελπίζουμε διαρκώς στον Κύριο, είτε ζούμε ευτυχή γεγονότα, που παρομοιάζονται με την πρωΐα, είτε περνούμε μέσα από θλίψεις και δυστυχίες, που παρομοιάζονται με την νύκτα. Ο ιερός Χρυσόστομος ερμηνεύει τον ψαλμικό λόγο: «Δεν υπάρχει κάτι ασφαλέστερο για την σωτηρία από το να προσηλώνεται κανείς και να κρέμεται πάντοτε από την ελπίδα στον Θεό… Αυτή η ελπίδα είναι τείχος αρράγιστο,… είναι πύργος ακαταμάχητος. Ακόμη, λοιπόν, και αν οι περιστάσεις απειλούν θάνατο και κίνδυνο και πανωλεθρία, μην σταματήσεις να ελπίζεις στον Θεό και να περιμένεις την σωτηρία από Αυτόν. Διότι σ’ Αυτόν όλα είναι εύκολα και κατορθωτά».[3]

Ο Κύριος «δεν δέχεται να προσφέρει ολόκληρη την βοήθειά Του σ’ εκείνον που άλλοτε ελπίζει στα χρήματα, στην ανθρώπινη δόξα και στην κοσμική δύναμη, και άλλοτε στηρίζεται στην προς Αυτόν ελπίδα».[4] Ο Χριστός θέλει να ελπίζουμε πάντοτε στην αγάπη Του, και μόνο σ’ αυτήν.

Ελπίζω στον Χριστό σημαίνει ότι εμπιστεύομαι απόλυτα την αγαπητική πρόνοιά Του για την ζωή μου. «Ελπίδα είναι να πιστεύει κανείς χωρίς δισταγμό και με όλη του την ψυχή, ότι οπωσδήποτε θα επιτύχει εκείνο που ελπίζει». «Η ελπίδα είναι απόκτηση θησαυρού πριν από την απόκτησή του… Είναι η θύρα της αγάπης».[5]

Ιερομόναχος Γρηγόριος, Η Ορθόδοξη Πίστη, Λατρεία και Ζωή, Σχεδίασμα ορθοδόξου κατηχήσεως, Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, Άγιος Όρος, 2012

[1] Ιερός Χρυσόστομος, Εις Εβραίους 17, 5, PG 63, 133. Πρβλ. Α΄ Κορινθίους 11, 28-9 – Όσιος Νικόλαος Καβάσιλας, Ερμηνεία θείας Λειτουργίας, 36, PG 150, 448D.

[2] Εις Ιωάννην 46, 2-3, PG 59, 260.

[3] Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, Μυσταγωγική Κατήχησις 4, 1, PG 33, 1097Α – Ιωάννης 6, 56 – Ιερός Χρυσόστομος, Εις Κολασσαείς 6, 4, PG 62, 342.

[4] Εις Α΄ Τιμόθεον 15, 4, PG 62, 586 και Εις Εβραίους 6, 3, PG 63, 58.

[5] Α΄ Κορινθίους 10, 17 – Εις Α΄ Κορινθίους 24, 2, PG 61, 200.