12/12/2019

Δεν αγαπώ το Θεό, είναι άδικος

Η Μαρία ήταν μια καλή Αρσακειάδα. Τετράγωνο μυαλό, έξυπνη και επιμελής μαθήτρια. Την είχα μαθήτρια στη Β΄ Λυκείου. Τη γοήτευε ο διάλογος. Τελειώνοντας το Λύκειο έδωσε εξετάσεις για να σπουδάσει στη Νομική. Τη μέρα που πήρε τα αποτελέσματα δέχτηκα το οργισμένο της τηλεφώνημα: «Με ιδιαίτερη οργή ήθελα να σας γνωστοποιήσω ότι πέρασα στη Θεολογική Σχολή της Αθήνας και γι’ αυτό πίστεψα από σήμερα ότι ο Θεός είναι άδικος. Δεν με βοήθησε να περάσω εκεί που ήθελα. Είναι κακός. Τέτοια επιτυχία δεν την ήθελα. Είναι κακός. Θα ξαναδώσω εξετάσεις». Με μια παιδική αφέλεια και με ένα αθώο πείσμα ένιωθε όσο μιλούσε ότι έπρεπε να πει σε μένα τις σκέψεις της, ωσάν να ήμουν διαπιστευμένος εκπρόσωπος του Θεού. «Σε καταλαβαίνω απόλυτα», της απάντησα. «Δε χρειάζεται όμως τόση οργή, Μαρία. Δε φταίει ο Θεός. Θα χρειαζόταν να αναρωτηθείς μήπως έχει το δικό Του σχέδιο για σένα. Ωστόσο θα σου έλεγα να παρακολουθήσεις τη Σχολή και μάλιστα όσο μπορείς χωρίς προκατάληψη. Αν μετά θελήσεις να σπουδάσεις Νομικά θα είναι για σένα ένα επιπλέον εφόδιο».

Δυσφορώντας και επαναλαμβάνοντας ότι ο Θεός πάντως είναι άδικος έκλεισε το τηλέφωνο.

Πέρασαν μερικοί μήνες και δέχτηκα πάλι ένα τηλεφώνημά της για να μου πει, ότι ίσως δεν είχα άδικο. Η Θεολογική Σχολή άρχιζε να της φαίνεται ενδιαφέρουσα. Είχε ποικιλία μαθημάτων, τα οποία τώρα της φαίνονταν ελκυστικά.

Κάποτε τελείωσε τις θεολογικές σπουδές της και αργότερα πήρε και το πτυχίο της Νομικής.

Σήμερα εργάζεται ως επιτυχημένη θεολόγος σε πολύ γνωστό Εκπαιδευτήριο της Αθήνας. Ήταν άδικος ο Θεός;

Καριώτογλου Αλέξανδρος, Μαθητικό συναξάρι: Ιστορίες παιδείας οδυνηρές και ωφέλιμες, 1η έκδ., Αθήνα, Ακρίτας, 2001.