7/11/2023

Το μυστικό της πνευματικής ζωής είναι η υπακοή

Πολλοί στο Άγιον Όρος ζήσανε μυστικά. Πεθάνανε χωρίς κανείς να τους γνωρίζει. Κι εγώ ήθελα να ζήσω έτσι μυστικά. Ούτε ιεροκήρυκας ήθελα να γίνω ούτε κάτι άλλο. Ούτε είχα ποτέ σκεφθεί να βγω έξω απ’ το Άγιον Όρος. Παιδάκι μικρό μέσα σε τέλεια ερημιά! Για να καταλάβω το έρημον και το αβοήθητον, ανέβαινα στο βουνό, έμενα ώρες εκεί κι ήθελα να ζω σαν ερημίτης. Έβρισκα αγριάδες και τις έτρωγα. Το έκανα για άσκηση. Ήθελα να ζήσω μόνος μου, όπως ο άγιος που αγάπησα από μικρούλης, ο Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης. Αυτός είναι ο αγαπητός μου άγιος. Αυτόν εγώ μιμήθηκα. Μου έκανε εντύπωση πώς άντεξε να μένει εκεί, κοντά στους γονείς του, κι έστησε την καλύβα του δίπλα τους χωρίς να αποκαλυφθεί και τους ενίσχυε συνεχώς: «Ἔπηξας τὴν καλύβην πρὸ πυλῶν σῶν γονέων». Έτσι λέει το τροπάριό του:

«Ἐκ βρέφους τὸν Κύριον ἐπιποθήσας θερμῶς, τὸν κόσμον κατέλιπες καὶ τὰ ἐν κόσμῳ τερπνὰ καί ἤσκησας ἄριστα· ἔπηξας τὴν καλύβην πρὸ πυλῶν σῶν γονέων, ἔθραυσας τῶν δαιμόνων τὰς ἐνέδρας παμμάκαρ· διό σε, Ἰωάννη ὁ Χριστὸς ἀξίως ἐδόξασεν».

Και το εξαποστειλάριο:

«Πτωχός, ὡς ἄλλος ὁ Λάζαρος, προσεκαρτέρεις, Ὅσιε, τῶν γεννητόρων πυλῶσι, στενοχωρούμενος Πάτερ, μικρᾷ καλύβῃ πάνσοφε· ἀλλ᾽ εὗρες νῦν εὐρύχωρον τὴν μετ᾽ Ἀγγέλων σκήνωσιν καὶ τῶν ἁγίων ἁπάντων, ἐν οὐρανοῖς Ἰωάννη».

Στον Γέροντά μου τα έλεγα όλα. Ναι, όλα όσα σκεπτόμουν κι εκείνος κάπου κάπου μου έλεγε, όταν έβλεπε υπερβολές:

– Πλάνη, παιδί μου.

Όλη μου η ζωή ήταν ένας παράδεισος. Προσευχή, λατρεία, εργόχειρο, υπακοή στους Γέροντές μου. Αλλά η υπακοή μου ήταν αποτέλεσμα αγάπης, όχι αναγκαστική. Αυτή η ευλογημένη υπακοή πολύ με ωφέλησε. Με άλλαξε. Έγινα ξύπνιος, γρήγορος, πιο γερός στο σώμα και στην ψυχή. Μ’ έκανε να τα γνωρίζω όλα. Πρέπει μέρα-νύχτα να δοξάζω τον Θεό, που με αξίωσε να ζήσω έτσι σ’ αυτή τη ζωή.

Πάνω στην υπακοή είχα σκύψει και εγκύψει. Τα υπόλοιπα, που ο Θεός έφερε στη ζωή μου, ήλθαν μόνα τους. Και το χάρισμα το προορατικό μου δόθηκε από τον Θεό εξαιτίας της υπακοής. Η υπακοή δείχνει την αγάπη προς τον Χριστό. Κι ο Χριστός ιδιαίτερα αγαπάει τους υπάκουους. Γι’ αυτό λέει: «Ἐγὼ τοὺς ἐμὲ φιλούντας ἀγαπώ, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντες εὑρήσουσι χάριν»[1]. Mες στην Αγία Γραφή όλα είναι γραμμένα αλλά κεκαλυμμένα.

Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Βίος και λόγοι, 3η έκδ., Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής – Χρυσοπηγής, Χανιά, 2003

[1] Παροιμ. 8, 17