18/1/2024
Το φως της θεογνωσίας
Σε μικρή απόσταση από την όμορφη κωμόπολη των Γαβάλων ήταν ένας λόφος, που στην κορυφή του λειτουργούσε ειδωλολατρικό τέμενος. Από τα παλιά χρόνια οι κάτοικοι της περιοχής λάτρευαν εκεί με θυσίες και τιμές τους ψευτοθεούς, προσπαθώντας να τους εξευμενίσουν για ν’ αποφύγουν την εκδήλωση της σκληρότητάς τους. Οι ιερείς εκμεταλλεύονταν τη δεισιδαιμονία των απλοϊκών και παρίσταναν πως με διάφορα ξόρκια μπορούσαν να θεραπεύουν τις αρρώστιες όχι μόνο των ανθρώπων αλλά και των πτηνών. Έτσι έρχονταν κι από μακριά, όσοι το μάθαιναν, για να βρουν την υγεία τους. Οι θεραπείες βέβαια γίνονταν με τη βοήθεια των δαιμόνων, που στο έλεός τους παραδίνονταν οι ταλαίπωροι χωρικοί.
Ο όσιος Θαλλέλαιος θέλοντας ν’ αντιμετωπίσει τούτη την οικτρή κατάσταση, έστησε την καλύβα του κι εγκαταστάθηκε στον λόφο, δίπλα στο τέμενος. Μόλις οι ιερείς τον πήραν είδηση, αποπειράθηκαν να τον τρομάξουν επιδεικνύοντας τα κατορθώματά τους. Όμως δεν τα κατάφεραν γιατί η χάρη του Θεού φρουρούσε, κι η ασπίδα της πίστης προστάτευε τον ασκητή. Η αποτυχία του τούς γέμισε μίσος και εκδικητική μανία και καθώς δεν εύρισκαν τίποτε άλλο να ξεσπάσουν έπεσαν πάνω στα δέντρα, κατακόβοντας τις συκιές και τις θαλλερές ελιές, που ήταν κατάφυτος ο λόφος, περισσότερες από πεντακόσιες. Οι χωρικοί έκπληκτοι και φοβισμένοι δεν μπόρεσαν ν’ αντιδράσουν, μα το επεισόδιο αυτό τους τους έκαμε να καταλάβουν την απάτη που γινόταν σε βάρος τους, κι αυτοί, που πριν τους κάλυπτε το σκοτάδι της πλάνης, τώρα με τη διδαχή και τα θαυμαστά έργα του Θελλέλαιου, φωτίστηκαν με το φως της θεογνωσίας.
Ο άγιος με τις προσευχές του πετύχαινε τη θεραπεία των αρρώστων που έφταναν σ’ αυτόν˙ και όχι μόνο των ανθρώπων, αλλά και των απαραίτητων συντρόφων τους στην έρημο, των καμήλων. Έτσι σιγά σιγά όλος ο λαός της χώρας εκείνης εγκατέλειψαν τη δεισιδαιμονία των προγόνων τους κι ασπάστηκαν την αληθινή πίστη. Τότε ο Θελλέλαιος, βοηθημένος απ’ τα πνευματικά του παιδιά, γκρέμισε το τέμενος των δαιμόνων κι ανοικοδόμησε μεγάλο ναό στο όνομα Μαρτύρων, αντιτάσσοντας στους ψεύτικους θεούς, τους νικητές του θανάτου.[1]
Βουλγαράκης Ηλίας, Νερό από την έρημο: Ιεραποστολικές ιστορίες από τη ζωή των μοναχών της αρχαίας Εκκλησίας μας, 2η έκδ., Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήνα, 1996.
[1] Θεοδωρήτου Κϋρου, Φιλόθεος Ιστορία, KH/Migne P.G. τόμ. 82, στήλη 1488 εξ.