7/11/2019

Πρώτα στην καρδιά και ύστερα στο μυαλό

Το 1960, όταν ήμουν διάκονος στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, πήγα σ’ ένα θρησκευτικό βιβλιοπωλείο για να πάρω ένα βιβλίο. Μέσα συνάντησα τον πατέρα Λεωνίδα, τον τότε ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως. Δεν πέρασαν δύο λεπτά και μπήκε μέσα μια γριούλα, 75 περίπου ετών. Καλημέρισε, πήρε την ευχή του πατρός Λεωνίδα και ζήτησε μια Αγία Γραφή.

π. Λεωνίδας: Ξέρεις, μανούλα μου, να διαβάζεις;

Γιαγιά: Ο… όχι!

π. Λεωνίδας: Την αγοράζεις για να την κάνεις δώρο στα παιδιά σου ή σε κάποιο εγγονάκι σου;

Γιαγιά: Όχι! Όχι!

π. Λεωνίδας: Ε, τότε, τι θα την κάνεις, αφού δεν ξέρεις να διαβάζεις; Μήπως θα την βάλεις στο εικονοστάσι;

Γιαγιά: Όχι! Όχι!

π. Λεωνίδας (ζωηρά): Ε, τότε, τι θα την κάνεις;

Γιαγιά: Να, θα την παίρνω, δέσποτα, πρωί και βράδυ, θα στέκομαι όρθια μπροστά στην εικόνα του Χριστού με το κανδηλάκι αναμμένο, θα την ανοίγω από την αρχή και θα λέω του Χριστού: «Χριστούλη μου, εγώ γράμματα δεν ξέρω, όσα όμως είναι γραμμένα σ’ αυτήν εδώ την σελίδα, να μου τα βάλεις πρώτα στην καρδιά μου (και έδειξε το σημείο της καρδιάς) και ύστερα στο μυαλό μου (και έδειξε το κεφάλι της) και φώτιζέ με για να λέω όσα γράφεις εδώ μέσα, πρώτα στα παιδιά μου και στα εγγόνια μου και ύστερα σε όσους διψάνε για τον λόγο Σου».

Για λίγο μείναμε άφωνοι από την έκπληξη. Ύστερα ο πατήρ Λεωνίδας ευλόγησε την μακαρία εκείνη ψυχούλα και της δώρισε μια μεγάλη Καινή Διαθήκη.

Αναγνωστόπουλος, Στέφανος, Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία, 10η έκδ., Αθήνα, Επτάλοφος, 2018.