22/9/2022
Προς έναν κύριο, που παραπονιέται για την παράλογη γυναίκα του
«Όπως όλοι έτσι κι εγώ!». Αυτά τα λόγια σας σαλπίζει στ’ αυτιά η γυναίκα σας όποτε τη συμβουλεύετε ν’ αφήσει τη μόδα και τη σπατάλη. Εσείς ωραία της απαντήσατε: «Ιδού ο Θεός μας έδωσε τρία παιδιά σαν τρία χρυσά μήλα! Εμείς τώρα πρέπει να ζούμε για τα παιδιά και όχι μόνο για τον εαυτό μας. Δεν είμαστε ούτε και τόσο νέοι, να μπορούμε να τρέχουμε πίσω από κάθε μόδα και κάθε πανήγυρη. Μα και την υγεία πρέπει να φυλάξουμε, ένεκεν των παιδιών. Εσύ, γυναίκα, παραπονιέσαι συχνά για πονοκεφάλους, όμως πράττεις όλα εκείνα που φέρνουν πονοκέφαλο. Μόνο το να αναπνέεις τη δηλητηριώδη κρέμα στο πρόσωπο — έτοιμος ο πονοκέφαλος. Το ίδιο ο ανθυγιεινός αέρας στα καφενεία, στις υπόγειες μπυραρίες και στα θέατρα και το ανθυγιεινό ντύσιμο, ο μη τακτικός ύπνος˙ ακόμα και τα νεύρα από το παίξιμο στα ζάρια και τα μεθύσια. Όλα αυτά δεν οδηγούν στο καλό». Αλλά σ’ όλα αυτά η γυναίκα απαντά το ίδιο: «Όπως όλοι έτσι κι εγώ!».
Ποιοι «όλοι», εξαιρετική γυναίκα; Είναι άραγε όλος ο κόσμος σ’ εκείνο το ελαφρόμυαλο τσούρμο, στο οποίο εσύ ανακατεύτηκες και στο οποίο αναπαύονται μερόνυχτα όλες οι σκέψεις σου; Περιορίστηκες και στένεψες όλες τις σκέψεις σου, και έτσι δεν δίνεις στα μάτια σου τη δυνατότητα να κοιτάξουν πέρα από την περίφραξη της παρέας σου και να δουν τον υπόλοιπο κόσμο του Θεού. Όχι μόνο δεν ζουν σαν εσένα όλες οι γυναίκες στον κόσμο, αλλά ούτε ένας δρόμος γυναικών στην πόλη δεν ζει έτσι. Η τεράστια πλειονότητα. των μητέρων και χηρών και κοριτσιών ζουν διαφορετική ζωή. Πώς τότε μπορείς να πεις: «Όπως όλοι έτσι κι εγώ»; Πήρες σαν παράδειγμα για τον εαυτό σου μερικά απ’ αυτά τα ελαφρόμυαλα, ανεύθυνα πρόσωπα και μόνο αυτές σκέπτεσαι, και σ’ αυτές βλέπεις όλο τον κόσμο! Όμως όλος ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει εσάς ως μία ομάδα του τσίρκου, στην οποία εσείς είστε και τα θηρία και οι εκπαιδευτές των θηρίων.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι ολόκληρος ο κόσμος βαδίζει στον δρόμο της αφροσύνης και της κατάρρευσης! Εσύ -μητέρα τριών γιών- δεν θα έχεις το κουράγιο να πεις: «Εγώ δεν θα βαδίσω σ’ αυτόν τον δρόμο»; Όντως αυτό θα ήταν ηρωισμός, που θα τραβούσε τα βλέμματα του ουρανού και της γης. Τέτοιοι ηρωισμοί γράφτηκαν στο χρυσό βιβλίο της Αγίας Γραφής. Τούτο τον ηρωισμό είχαν οι δυο κόρες του Λωτ στα Σόδομα. Στην καταραμένη πόλη Σόδομα δεν υπήρχε ούτε μία άφθαρτη και υγιής ψυχή εκτός από τους οικείους του Λωτ. Εάν τυχόν οι κόρες του Λωτ έλεγαν όπως, λέει μία μητέρα τριών παιδιών στην εποχή μας: «Άιντε, όπως όλοι έτσι κι εμείς», ο κόσμος δεν θα ήξερε για τις κόρες του Λωτ και για τον Λωτ και τα ονόματά τους δεν θα είχαν αναφερθεί στη χρυσή και αιώνια Βίβλο. Αλλά αυτές δεν έλεγαν έτσι. Γι’ αυτό ήταν η ευλογία του Θεού επάνω στον Λωτ και στις κόρες του. Και όταν έφθασε η στιγμή της άσωτης πόλης, ώστε καμένη από το πυρ να βυθιστεί κάτω από τη γη και να μεταμορφωθεί σε νεκρή θάλασσα, ο άγγελος του Θεού έβγαλε αυτή την τίμια οικογένεια έξω από την πόλη, για να μην δει την εκδίκηση του ουρανού επάνω σ’ εκείνους οι οποίοι απεριόριστα λέρωναν τον ουρανό.
Ή ας πούμε, εάν ο Ράστκο Νέμανιτς έλεγε σαν εσένα: «Όπως όλοι έτσι κι εγώ», άραγε θα γινόταν αυτός ποτέ ο άγιος Σάββας, πατέρας του λαού του, και η αιώνια μομφή της συνείδησης εκείνων των απογόνων του που λένε αυτή τη φράση; Αλλά εάν αυτά τα παραδείγματα, και χιλιάδες άλλα μαζί μ’ αυτά, δεν μιλάνε στην ψυχή σου, εγώ δεν ξέρω τι να πω. Εάν δεν δέχεσαι διδαχή με τα καλά παραδείγματα της ζωής, τότε τουλάχιστον φοβήσου από τα φοβερά παραδείγματα του θανάτου. Κοίταξε με τι είδους θάνατο πέθαιναν και πεθαίνουν, εκείνοι πίσω από τους οποίους εσύ βάδισες, ξεχνώντας τον άνδρα σου και τα παιδιά σου. Φρικτές αρρώστιες, εγκλήματα και αυτοκτονίες, χωρίς εξαίρεση!
Μπορώ να επικαλεστώ εκείνο που είναι κάλλιστο στην ψυχή σου, κόρη επιφανών γονέων; Σ’ εκείνο που ακόμα δεν είναι εντελώς συσκοτισμένο με το σκοτάδι της νυχτερινής ζωής; Ξεσηκώσου, σύνελθε, συνειδητοποιήσου! Θυμήσου, πως όταν εσύ γελάς στον καπνό του μεσονύχτιου οργίου, το ξυπνημένο και κλαμένο παιδί σου στο κρεβάτι ψάχνει το χέρι και τον λόγο της μάνας. Πέτα τον επικίνδυνο λόγο «όπως όλοι έτσι κι εγώ» και πες «όπως οι κάλλιστοι έτσι κι εγώ»! Ώστε η ευλογία Εκείνου, που σε ευλόγησε με τρία τέκνα, να συνεχιστεί πάνω σου έως το τέλος των αιώνων.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…: Ιεραποστολικές επιστολές Α΄, μετάφραση Σβετλάνα Πέτσιν, Ηλίας Σαραγούδας, Νεφέλη Σαραγούδα – Πέτσιν, 1η έκδ., Εν πλω, Αθήνα, 2008