25/10/2022
Μοναξιά
Αφού βάδισα περί τα δεκαπέντε χιλιόμετρα στον κεντρικό δρόμο, μπήκα μετά σε δρομάκια εξοχικά, πιο μοναχικά και πιο κατάλληλα για ανάγνωση. Για μεγάλο διάστημα διάβαινα μέσα από δάσος και κάπου κάπου συναντούσα και κανένα χωριό. Συχνά βολευόμουν για ολόκληρη τη μέρα μέσα στο δάσος και μελετούσα τη Φιλοκαλία, αντλούσα από αυτή βαθύτατα και εκπληκτικά νοήματα. Η καρδιά μου φλεγόταν από την επιθυμία να ενωθεί με το Θεό διά της νοεράς προσευχής, την οποία προσπαθούσα να καλλιεργώ και να ρυθμίζω πάλι μέσα απ’ τις σελίδες της Φιλοκαλίας. Ταυτόχρονα όμως ήμουν λυπημένος, γιατί δεν είχα βρει κάποιά στέγη ώστε να μπορέσω ν’ αφοσιωθώ στην ανάγνωση, εν ειρήνη και χωρίς διακοπές.
Εκείνη την εποχή μελετούσα και την Αγία Γραφή μου και ένιωθα ότι την καταλάβαινα κάπως καλύτερα˙ τα δύσκολα σημεία όλο και λιγόστευαν. Έχουν δίκιο τελικά οι Πατέρες, όταν λένε ότι η Φιλοκαλία είναι το κλειδί που αποκαλύπτει τα μυστήρια που κρύβονται στις σελίδες της Γραφής. Με τη δική της βοήθεια άρχισα να κατανοώ τη μυστική έννοια του Λόγου του Θεού. Ανακάλυψα τι σημαίνει η φράση «ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος» (Επιστολή Πέτρου Α΄, κεφ. γ΄, 4). «οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ Πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ» (Κατά Ιωάννην, κεφ. δ΄, 23), «ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστίν» (Κατά Λουκάν, κεφ. ιζ΄, 21), «τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν» (Επιστολή Προς Ρωμαίους, κεφ. η΄, 26). Κι ακόμη κατάλαβα τα λόγια «Μείνατε ἐν ἐμοί» (Κατά Ιωάννην, κεφ. ιε΄, 4), «δός μοι, υἱέ, σὴν καρδίαν» (Παροιμίαι Σολομώντος, κεφ. κγ΄, 26). «ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν» (Επιστολή Προς Ρωμαίους, κεφ. ιγ΄, 14 και Επιστολή Προς Γαλάτας, κεφ. γ΄, 27). «ὁ ἀρραβὼν τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν», (Επιστολή Πρός Κορινθίους Β΄, κεφ. α΄, 22), «ἐλάβετε πνεῦμα υἱοθεσίας, ἐν ᾧ κράζομεν˙ Ἀββᾶ, ὁ Πατήρ» (Επιστολή Προς Ρωμαίους, κεφ. η΄, 15) και πολλά άλλα. Όταν μάλιστα ταυτοχρόνως προσευχόμουν στα βάθη της καρδιάς μου, η φύση που με περιέβαλλε μου φαινόταν θέαμα εκπληκτικό. Τα δέντρα, το χορτάρι, τα πουλιά, η γη, ο αέρας, το φως, όλα λες και μου έλεγαν ότι υπάρχουν για τον άνθρωπο, ότι μαρτυρούν την αγάπη του Θεού γι’ αυτόν, ότι όλα προσεύχονται και ψάλλουν τη δόξα του Θεού! Καταλάβαινα τότε τι είναι αυτό που η Φιλοκαλία ονομάζει «γνῶσιν τῆς γλώσσης τῆς κτίσεως» κι έβλεπα πώς είναι δυνατόν να συνομιλεί κανείς με τα πλάσματα του Θεού.
Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή, μετάφραση Κατερίνα Τσαλίκη, Ατέρμονον, Αθήνα, 2014