3/7/2018

Μάτια ξεκάθαρα να κρίνουν

Αλλά για να ξέρουμε στ’ αλήθεια, για να μπορούμε να βλέπουμε την πραγματικότητα σε ικανοποιητικό βαθμό, δεν αρκεί να μπορούμε να βλέπουμε, να ακούμε ή και ν’ αγαπούμε ακόμα. Πρέπει συγχρόνως να ’χουμε και καθαρή καρδιά ικανή ν’ ανακαλύπτει τον Θεό πίσω από την σκοτεινιά που Τον κρύβει. Με τον ίδιο τρόπο που ένα θολωμένο μάτι προβάλλει τις σκιές του παντού όπου γυρίσει να δει, έτσι και μια ακάθαρτη καρδιά δεν είναι σε θέση να κρίνει ή να δει τα πράγματα όπως τα βλέπει ο Θεός.

Μια ιστορία από τους Πατέρες της ερήμου εξηγεί καλύτερα αυτό που θέλω να πω. Ένας Γέροντας συνοδευόμενος από τους μαθητές του φθάνει στις πύλες της Αλεξάνδρειας. Βλέπει να έρχεται προς το μέρος τους μια πολύ όμορφη γυναίκα. Οι μαθητές καλύπτουν το κεφάλι με τα ράσα για να μη σκανδαλιστούν. Πιθανόν έτσι γλιτώνουν από τον πειρασμό της σάρκας, αλλ’ όχι κι από τον πειρασμό της περιέργειας. Κάτω από τα ράσα παρατηρούν και σκανδαλίζονται διαπιστώνοντας ότι ο Γέροντάς τους κοιτάζει κατάματα τη γυναίκα που πλησιάζει. Μόλις αυτή χάνεται στην πόλη, κατεβάζουν τα ράσα και τον ρωτούν: «Πώς μπόρεσες και υπέκυψες στον πειρασμό να δεις αυτή τη γυναίκα;» Και κείνος τους απάντησε με θλίψη: «Πόσο ακάθαρτες είναι οι καρδιές σας. Εσείς την είδατε μόνο σαν πειρασμό. Εγώ την είδα σαν ένα από τα θαυμαστά δημιουργήματα του Θεού».

Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ τὴν σὴν εἰρήνην δεδωκὼς τοῖς ἀνθρώποις, καὶ τὴν τοῦ Παναγίου Πνεύματος δωρεὰν τοῖς σοῖς Μαθηταῖς καὶ Ἀποστόλοις καταπέμψας, καὶ τὰ τούτων χείλη ἐκ πυρίνων γλωσσῶν, διανοίξας δυνάμει σου, διάνοιξον καὶ ἡμῶν τῶν ἀμαρτωλῶν τὰ χείλη, καὶ δίδαξον ἡμᾶς, πῶς δεῖ, καὶ ὑπὲρ ὧν χρὴ προσεύχεσθαι.

Κυβέρνησον ἡμῶν τὴν ζωὴν, ὁ εὔδιος τῶν χειμαζομένων λιμήν, καὶ γνώρισον ἡμῖν ὁδόν, ἐν ᾗ πορευσόμεθα.

Πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις ἡμῶν, καὶ Πνεύματι ἡγεμονικῷ τὸ τῆς διανοῖας ἡμῶν στήριξον ὀλισθηρόν, ἵνα καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν, τῷ Πνεύματί σου τῷ ἀγαθῷ, πρὸς τὸ συμφέρον ὁδηγούμενοι, καταξιωθῶμεν ποιεῖν τὰς ἐντολάς σου, καὶ τῆς σῆς ἀεὶ μνημονεύειν ἐνδόξου καὶ ἐρευνητικῆς τῶν πεπραγμένων τοῖς ἀνθρώποις παρουσίας, καὶ μὴ τοῖς φθειρομένοις τοῦ κόσμου τούτου ἐναπατᾶσθαι τερπνοῖς, ἀλλὰ τῆς τῶν μελλόντων ὀρέγεσθαι ἀπολαύσεως ἐνίσχυσον θησαυρῶν, ὅτι εὐλογητὸς καὶ αἰνετὸς ὑπάρχεις ἐν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις σου, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΜΕΣΩΡΙΟΝ ΤΗΣ Γ΄ ΩΡΑΣ

Επίσκοπος Αντώνιος του Σουρόζ, Θέλει τόλμη η προσευχή, μετάφραση Δημήτριος Κ. Κόκκινος, 6η έκδ., Αθήνα, Ακρίτας, 2000