Ὁ Βωμὸς τῆς Πατρίδος

α΄.

Τρέξατε ἀδέλφια, τρέξατε
Ψυχαὶ θερμαί, γενναῖαι·
Εἰς τὸν βωμὸν τριγύρω
Τῆς πατρίδος ἀστράπτοντα
Τρέξατε πάντες.

β´.

Ἂς παύσωσ᾿ ἡ διχόνοιαι
ʾΠοὺ ῤίχνουσι τὰ ἔθνη
Τυφλά, ὑπὸ τὰ σκληρότατα
Ὀνύχια τῶν ἀγρύπνων
Δολίων τυράννων.

γ´.

Τρέξατ᾿ ἐδῶ· συμφώνως
Τοὺς χοροὺς ἂς συμπλέξωμεν,
Προσφέρων ὁ καθένας
Λαμπρὰν θυσίαν, πολύτιμον,
Εἰς τὴν πατρίδα.

δ´.

Ἐδῶ ἂς καθιερώσωμεν
Τὰ πάθη μας προθύμως·
Τ᾿ ἅρματα ἡμεῖς ἀδράξαμεν
Μόνον διὰ νὰ πληγώσωμεν
Τοῦ Ὀσμᾶν τὰ στήθη.

ε´.

Ἐδῶ πάντα τὰ πλούτη μας
Ἂς χύσωμεν· ἐν ὅσῳ
Γυμνὸν σπαθὶ βαστοῦμεν
Μᾶς φθάνουσι τὰ φύλλα
Τίμια της δάφνης.

ς´.

K᾿ ὕστερ᾿, ἀφ᾿ οὗ συντρίψωμεν
Τὸν ἔχθιστον ζυγόν,
Ἀλλὰ ὄχι ἀβέβαια πλούτη
Θέλει μᾶς δώσει πάλιν
Ἡ ἐλευθερία.

ζ´.

Ἐδῶ ἡδονὰς καὶ ἀνάπαυσιν,
Ὦ φίλοι, ἂς παραιτήσωμεν·
Ξηρὴ πέτρα τὸ στρῶμα,
Φαρμάκι τὸ ψωμὶ
Τῆς δουλείας εἶνε.

η´.

Ἐδῷ, ʾσὰν ἀναθήματα,
Εἰς τὸν βωμὸν πλησίον,
Τοὺς συγγενεῖς, τὰ τέκνα μας
Ἀγαπητά, τοὺς γέροντας
Τώρα ἂς ἀφήσωμεν.

θ´.

Πάντα ὅσα εἰς τὴν καρδίαν μας
Εἶνε ἀκριβῆ, δὲν πρέπουσιν
Εἰς ἄνδρας ʾποῦ τρομάζουν,
Ἔμπροσθεν εἰς ἀνόητον
Βάρβαρον σκῆπτρον.

ι´.

Οὔτε ἡ ζωὴ δὲν πρέπει.
Τρέξετε ἀδέλφια, τρέξετε.
Συμμέτρως ἐχορεύσαμεν,
Σύμμετρα ἂς ἀποθάνωμεν
Διὰ τὴν πατρίδα.

Ανδρέας Κάλβος, Η Λύρα / Ανδρέου Κάλβου και ανέκδοτος Ύμνος Αντωνίου Μαρτελάου, Εκ του Τυπογραφείου “Ο Παρνασσός” του εκδότου Σεργίου Χ. Ραφτάνη, Εν Ζακύνθω, 1881.