20/7/2021

Αξία θυσίας

Είμαστε άσκημοι όταν κολακεύουμε τον εαυτό μας και θυσιάζουμε τους άλλους για το εγώ μας.

Όλοι, σχεδόν, με διαφορετικό βέβαια τρόπο ο καθένας μας, κατά κανόνα, δουλεύουμε για την ικανοποίηση του εαυτού μας. Ακόμα και όταν «θυσιαζόμαστε» για κάτι το κάνουμε γιατί απολαμβάνουμε κάτι ή αποβλέπουμε σε κάτι, κρυφό ή φανερό.

Μόνο η πραγματική μάνα και οι άγιοι θυσιάζονται αυθόρμητα, γιατί νιώθουν τη θυσία φυσικό τους. Είναι μέσα στο είναι τους.

Μια θυσία αξίζει όσο και η ανιδιοτέλεια με την οποία γίνεται.

Πολλές θυσίες γίνονται με τη σκουριά της ιδιοτέλειας, της φιγούρας, της αυταρέσκειας. Οι θυσίες αυτές είναι ευτελείς, όσο κι αν φαντάζουν.

Υπάρχουν όμως και οι μεγάλες, οι αληθινές, οι ανυπολόγιστες, οι άπειρες θυσίες. Είναι αυτές που δεν αποβλέπουν σε τίποτα και δεν περιμένουν τίποτα, Είναι ανόθευτες από κάθε εγωκεντρικό στοιχείο.

Μέσα σ’ αυτές θυσιάζεται πρώτα το εγώ. Χάνονται οι υπολογισμοί και μένει μόνο το φως της λαμπάδας, που καίγεται συνέχεια, για να φωτίζει συνέχεια.

Τέτοιες θυσίες είναι αυτές που γίνονται για τη βεβαίωση και τη διάσωση της γνησιότητας της ανθρώπινης ύπαρξης και της αλήθειας.

Είναι οι θυσίες που γίνονται κάτω από γεγονότα κατά το φαινόμενο απολαυστικά κι ενθουσιαστικά, γι’ αυτόν όμως που τα κάνει είναι οδυνηρά και πικρά. Τα κάνει όμως για να σώσει τους άλλους. Για να ξεκουράσει κάποιο στο γολγοθά του. Για να τον γλυτώσει από τη μανία μιας καταστροφικής ώρας. Δέχεται και την «υπόληψή» του ακόμα να θυσιάσει, γιατί με τα μέτρα της εξωτερικής, δικανικής ηθικής, ξεπέφτει στα μάτια των άλλων, παρά ν’ αφήσει μια ύπαρξη ή μια σωστή ιδέα αβοήθητη.

Αυτές οι θυσίες, που ξεπερνάνε το εγώ και υπηρετούν το συ, το οποιοδήποτε συ, είναι αληθινές, είναι φωτεινές, είναι θείες θυσίες. Έχουν άπειρη αξία.

Τότε είμαστε ωραίοι, όταν ανήκουμε στον εαυτό μας και θυσιαζόμαστε για τους άλλους.

Τότε είμαστε τομή.

Κιλίφης, Τιμόθεος Κ., Τομές: λόγος, λογική, επιστήμη (δοκίμια), Αθήνα, [χ.ε.], 1980