Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα Μακαριωτάτου 2022

ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Β΄
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΚΛΗΡΟ
ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΛΗΡΩΜΑ
ΤΗΣ ΘΕΟΣΩΣΤΟΥ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2022

Ἀδελφοί μου καὶ παιδιά μου ἀγαπητά,

Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε!

Ὁλόκληρος ὁ κόσμος ἀπ᾿ ἄκρη σ᾽ ἄκρη πανηγυρίζει σήμερα τὴν κοσμοσωτήρια Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, πορευόμενος μέσα σὲ δύσκολες συνθῆκες, συναντᾶ στὴν φάτνη τοῦ Θείου Βρέφους ἀπάντηση στά ἐρωτήματά του, διέξοδο στ᾿ ἀδιέξοδά του καὶ νέα προοπτική, στὴ λύση τῶν προβλημάτων του. Σήμερα γεννᾶται ἡ Ἐλπίδα κι ὁ κουρασμένος, ἀπό θνησιγενεῖς ἰδέες καὶ πρόσκαιρες ἀδιέξοδες λύσεις, ἄνθρωπος καλεῖται νὰ καρποφορήσει καὶ νὰ μείνει σταθερὸς μέσα στὴ δυναμικὴ τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Μέσα ἀπὸ τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας φωτίζεται μὲ τὸ φῶς τῆς θεογνωσίας ἡ βυθισμένη στὸ σκοτάδι ὕπαρξή μας.

«Τὰ σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται, Χριστοῦ τεχθέντος ἐκ τῆς Παρθένου».[1] Μοναδικὴ στὴν ἱστορία μας εἶναι ἡ σημερινὴ ἡμέρα. Εἰσέρχεται ὁ ἄπειρος Θεὸς καὶ τὸ παρόν μας λαμβάνει τὶς διαστάσεις τοῦ ἀπείρου. Ἡ ἁπλῆ καὶ ἐπαναλαμβανόμενη καθημερινότητα διαστέλλεται στὶς διαστάσεις τοῦ σπαργανωμένου Κυρίου μας. Μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ ἔρχεται ἡ ἀνατροπὴ τῶν ἀνθρωπίνων δεδομένων καὶ τῆς συμβατικῆς λογικῆς.

Πῶς νὰ μὴ θαυμάσει κανείς τὸ ἀπύθμενο βάθος τοῦ πλούτου τῆς ἀγάπης καὶ τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ! Σήμερα ὁ Θεὸς κατεβαίνει μέχρι τὸν ἄνθρωπο, ὥστε ὁ ἄνθρωπος ν᾿ ἀποκτήσει τὴ δυνατότητα ὑψώσεως μέχρι τὸν Θεό. «Θαῦμα πᾶσαν ἔννοιαν ἐκπλῆττον καὶ συνέχον».[2] Ἔκθαμβος στέκεται ὁ ἄνθρωπος μπροστὰ στὸ μέγα μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου. «Παράδοξον μυστήριον οἰκονομεῖται σήμερον! Καινοτομοῦνται φύσεις καὶ Θεὸς ἄνθρωπος γίνεται…». Δίκαια ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος αἰσθάνεται ἀμηχανία καθὼς ξεκινᾶ νὰ ὑμνήσει τὸ μέγα τοῦτο γεγονός: «Πῶς ἐξείπω τὸ μέγα Μυστήριον; Ὁ ἄσαρκος σαρκοῦται, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Υἱὸς ἀνθρώπου γίνεται…». [3] Μυστήριο ταπεινώσεως εἶναι τὸ μυστήριο τῆς συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ. Μέσα στὴ φαινομενικὴ ἀδυναμία Του κρύβει τὴ δύναμη τοῦ πλούτου τῆς Θεότητός Του.

Μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους, μαζὶ μὲ τοὺς μάγους τῆς Βηθλεέμ, ἂς ἀναπέμψουμε κι ἐμεῖς στὸν ὑπὲρ ἡμῶν ἐνανθρωπήσαντα Κύριο τὴν δοξολογικὴ μας Ὑμνωδία: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Ὅσες φορὲς ἀνεβαίνουν στὰ χείλη μας αὐτὲς οἱ δοξολογικὲς λέξεις γεμίζει ἡ καρδιά μας ἀπὸ χαρὰ καὶ εἰρήνη. Καὶ τοῦτο, γιατὶ ἔχουμε τὴν εὐλογία νὰ ξαναζοῦμε τὸ γεγονὸς μέσα στὴν Ἐκκλησία μας.

Νέα ἐποχὴ γιὰ τὸν κόσμο. Μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης ὑποχωροῦν τὰ σκότη τῆς ἀγνωσίας μας καὶ ξεχύνεται στὴ γῆ ἡ χαρὰ τοῦ Σαρκωθέντος Λόγου, ἡ ἀποκαλυπτικὴ ἀγάπη, ἡ ἐλευθερία καὶ ἡ εἰρήνη. Ὅ,τι φωτεινὸ καὶ ἀληθινὸ μᾶς τὸ παρέχει Ἐκεῖνος. Νέα κτίση ἐγκαινιάζεταν μὲ τὴν γέννηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου. Νέα ζωὴ καὶ νέα διαθήκη προσφέρει τὸ «παιδίον Ἰησοῦς»[4] σὲ κάθε διψασμένη ψυχὴ ποὺ κουράστηκε ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα καὶ ἀναζητεῖ τὴν θεϊκὴ ἐλπίδα, σὲ κάθε ψυχὴ ποὺ ἀναζητεῖ τὸ ὑπερούσιο φῶς τὸ ὁποῖο διαλύει τὰ σκοτάδια καὶ φωτίζει τὸν χῶρο ὅπου μαίνεται ἡ καταιγίδα τοῦ πνεύματος.

Γιὰ νὰ πλουτίσουμε ἐμεῖς, ἐπτώχευσε ὁ Χριστός. Ταπεινώθηκε Ἐκεῖνος, γιὰ νὰ τιμηθοῦμε ἐμεῖς. Ἔλαβε τὴν μορφὴ τοῦ πτωχοῦ, τοῦ ἀδύναμου, τοῦ περιφρονημένου, γιὰ νὰ μεταδώσει στὴν πάσχουσα ἀνθρωπότητα τὴ δύναμή Του, τὴν ἀγάπτη, καὶ τὰ πλούτη τῶν δωρεῶν Του. Σήμερα, μέσα σὲ ἕναν κόσμο ποὺ μαστίζεται ἀπὸ κάθε μορφῆς βία, τὴν ἀδικία, τὴν μισαλλοδοξία, τὸν ἐγκλωβισμό τῆς ψυχῆς στὴν εἰκονικὴ πραγματικότητα, τὴν πεῖνα, τὸ ἔγκλημα, τὴν τρομοκρατία καὶ τὸν πόλεμο «ὁ εἰρήνης πρύτανις προέρχεται Χριστός, εἰρηνεῦσαι τὰ σύμπαντα».

«Λύτρωσιν ἀπέστειλε Κύριος τῷ λαῷ αὐτοῦ». Ἂς τὸν πλησιάσουμε, γιὰ νὰ ξαναγεννηθοῦμε κι ἐμεῖς μαζὶ μ᾽ Αὐτόν. Ἂς κοσμήσουμε μὲ εὐπρέπεια «τῶν Γενεθλίων τὰς εἰσόδους ἐπὶ τῶν ψυχικῶν μας θησαυρισμάτων», ὥστε «οὕτω Χριστὸν θεοπρεπῶς ἐναγκαλισώμεθα».

«Ἂς εἰρηνεύσουμε, λοιπὸν, πρῶτα μὲ τὸν Θεὸ πράττοντας τὰ ἐνάρετα σ᾽ Αὐτόν: ζῶντας, δηλαδή, μὲ σωφροσύνη, ζῶντας μέσα στὴν ἀλήθεια καὶ τὴν δικαιοσύνη, προσκαρτερῶντας στὶς προσευχὲς καὶ τὶς δεήσεις, καθιστώντας τὸν ἄλλον παράδεισό μας καὶ ἀδελφό μας.

Ἂς εἰρηνεύσουμε ἔπειτα μὲ τοὺς ἑαυτούς μας, προτιμῶντας νὰ πολιτευόμαστε κατὰ συνείδηση καὶ δαμάζοντας τὸν ἐσωτερικὸ κόσμο τῶν λογισμῶν μας.

Ἂς εἰρηνεύσουμε, τέλος, μεταξύ μας ἀνεχόμενοι ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ συγχωρῶντας ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, ὅπως μᾶς συγχώρεσε ὁ Κύριος».[5]

Ἂς εἰρηνεύσουμε ἀπέναντι στὴν δημιουργία καὶ στὸν κόσμο. Ὁ Θεὸς μᾶς κατέστησε διαχειριστὲς αὐτοῦ τοῦ κόσμου καὶ ὄχι ἀδηφάγους καταναλωτές. Πολλὰ σύγχρονα προβλήματα θὰ εὕρισκαν τὴν λύσιν τους μέσα ἀπὸ ἕνα τέτοιο ἦθος, τὸ ἦθος ἀκριβῶς τῆς ταπεινῆς Φάτνης τῆς Βηθλεέμ.

Ἀδελφοί μου καὶ τέκνα μου ἀγαπητά,

Σᾶς εὔχομοι ὁλόθερμα τὸ Θεῖο Βρέφος νὰ καταυγάζει τὴ ζωή σας μὲ τὸν πλοῦτο τῆς ταπείνωσης, τῆς ἀγάπης καὶ τῆς δικαιοσύνης ποὺ Αὐτὸ ἐνσαρκώνει. Ἂς ἀποτελέσει ἡ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου μιὰ νέα ἀπαρχὴ γιὰ τὸν καθένα προσωπικά, ἂς χαρίσει ὁ Θεάνθρωπος μιὰ νέα ζωὴ στὴν ἀνθρωπότητα.

Μὲ πολλὴ πατρικὴ ἀγάπη,

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
Ο ΑΘΗΝΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Β΄

[1] Τροπάριον τοῦ Ὄρθρου τῶν Χριστουγέννων

[2] Ἰδιομ. ΣΤ΄ὥρας Χριστουγέννων

[3] Στιχ. Ἰδιομ. κστ΄ Δεκεμβρίου

[4] Λουκ. β΄ 27

[5] Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Ὁμιλία Εἰς τὴν κατὰ σάρκα Γέννησιν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ