4/7/2023

Μη θυμώνεις καρδιά μου

Στην αρχή του δρόμου για να νικήσεις το θυμό, σωπαίνουν τα χείλη σου ενώ η καρδιά σου είναι ταραγμένη. Στα μισά του δρόμου, σωπαίνουν οι σκέψεις ενώ η ψυχή σου έχει ελαφριά ταραχή. Και στο τέρμα έχεις ακύμαντη γαλήνη ενώ φυσούν ακάθαρτοι άνεμοι.

Οργή είναι να μένεις προσκολλημένος σε κάποιο κρυμμένο μίσος, δηλαδή να επιμένεις να θυμάσαι το κακό που σου έκαναν. Οργή είναι να θέλεις να κάνεις κακό σ’ αυτόν που σε πλήγωσε.

Θυμός είναι ευμετάβολη συμπεριφορά και ασχημοσύνη της ψυχής.

Ακρότατο όριο πραότητας: και μπροστά σου ακόμα όταν βρίσκεται αυτός που ερεθίζει, εσύ να έχεις διάθεση γαλήνια και αγαπητική γι’ αυτόν στην καρδιά σου. Αντίστοιχα, ακρότατο όριο θυμού: και μόνος σου όταν είσαι, να τα βάζεις, με λόγια και κινήσεις, με αυτόν που σε στεναχώρησε και να γίνεσαι θηρίο.[1]

Κονδύλη Ελένη, Μικρή φιλοκαλία της καρδιάς: Μια ανθολογία πατερικών κειμένων, με παραθέματα σύγχρονων θεολόγων και διδακτικές οδηγίες για μαθητικό κοινό, 1η έκδ., Αθήνα, Ακρίτας, 2006.

[1] Ιωάννου του Σιναΐτου, Κλίμαξ, η΄ δ΄, ε΄, ζ΄, ιε΄, 157-159.