11/4/2020
Ιερές Ακολουθίες Μεγάλης Εβδομάδος 2020
Σύμφωνα με:
- την υπ’ αριθμ. Δ1α/ΓΠ.οικ. 23093 Κ.Υ.Α. (ΦΕΚ 1178/Β΄/06.04.2020) των Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων και Υγείας, με θέμα «Επιβολή του μέτρου της προσωρινής απαγόρευσης της τέλεσης κάθε είδους λειτουργιών και ιεροπραξιών στους θρησκευτικούς χώρους λατρείας για το χρονικό διάστημα από 12.4.2020 έως και 20.4.2020»
- την υπ’ αριθμ. 45156/Θ1/10.04.2020 Διευκρινιστική Εγκύκλιο της Διεύθυνσης Θρησκευτικής Διοίκησης της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων
- τις αποφάσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου
Όλες οι Ιερές Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος θα τελεσθούν κεκλεισμένων των θυρών, υπό τις ρητές περιοριστικές προϋποθέσεις των ανωτέρω διατάξεων, ήτοι χωρίς την παρουσία πιστών, με την παρουσία αποκλειστικά και μόνο των ιερέων και του αναγκαίου βοηθητικού προσωπικού.
Δεν προβλέπεται πλέον η προσέλευση των πιστών στον Ιερό Ναό για ατομική προσευχή με βραχεία παραμονή τους στον χώρο, όχι μόνο κατά τη διάρκεια των Ιερών Ακολουθιών, αλλά και πριν ή μετά από αυτές.
Ως εκ τούτου, στο πλαίσιο εφαρμογής της ως άνω διυπουργικής απόφασης, ο Ιερός Ναός θα παραμείνει κλειστός για τους πιστούς κατά την περίοδο ισχύος της, ήτοι από 12.04.2020 έως 20.04.2020.
Συνοδικὸς Παραμυθητικὸς Λόγος γιὰ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ τὸ Ἅγιον Πάσχα
Πρὸς
Τὸ Εὐσεβὲς Ὀρθόδοξο Πλήρωμα
τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατὰ τὴν συνεδρίαση Αὐτῆς τὴν 1η Ἀπριλίου 2020, ἀπεφάσισε νὰ ἀπευθυνθεῖ πρὸς ἐσᾶς, τὸ ἐκλεκτὸ λογικὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ, μὲ πολλὴ ἀγάπη ἀλλὰ καὶ μὲ ἀμέτρητο πόνο, γιὰ τὴν προκληθεῖσα πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ τὰ θλιβερὰ ἀποτελέσματά της.
Ἀπευθυνόμαστε πρὸς ἐσᾶς γιὰ νὰ σᾶς δώσουμε καὶ δι᾿ αὐτοῦ τοῦ τρόπου τὴν πατρική μας εὐλογία, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ σᾶς ἐνημερώσουμε ὑπεύθυνα γιὰ τὶς ἀποφάσεις ποὺ ἐλάβαμε αὐτὲς τὶς ἡμέρες.
Ἄν καὶ οἱ ἀποφάσεις μας αὐτὲς δέχθηκαν καὶ δέχονται μεγάλη πολεμικὴ ἀπὸ ὁρισμένους, ἐλαχίστους ἀδελφοὺς Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι, εἴτε ἀπὸ ἄγνοια, εἴτε ἀπὸ κακὴ πληροφόρηση ἤ παρεξήγηση, χρησιμοποίησαν τὸν προσφιλῆ καὶ εὔκολο τρόπο τῆς συκοφαντίας, τῆς μυθοπλασίας καὶ τῶν ὕβρεων, σκανδαλίζοντας τοιουτοτρόπως τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἐμεῖς, ὡς πνευματικοὶ πατέρες καὶ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, τοὺς ἐπισημαίνουμε ὅτι μὲ τὴν στάση τους αὐτὴ διασποῦν τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ σκανδαλίζουν ἀδελφούς. Ὑπενθυμίζουμε δὲ ὅτι ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων γιὰ τὸν σκανδαλισμὸ καὶ τὴν πρόκληση διάσπασης στὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι φοβερώτατος.
Μὲ πλήρη συναίσθηση, λοιπόν, τῆς εὐθύνης μας ἔναντι τοῦ ποιμνίου, ποὺ ὁ Κύριος Ἰησοῦς μᾶς ἐμπιστεύθηκε, καὶ μὲ συνείδηση ἀγαθὴ ὅτι πράξαμε στὸ ἀκέραιο τὸ καθῆκον μας, μὲ λόγο ἀληθείας καὶ παρρησία καταθέτουμε στὴν ἀγάπη σας, ὅτι οἱ ἀφορῶσες στὴν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ Συνοδικὲς ἀποφάσεις ἦταν ἀποτέλεσμα ἐκτενοῦς προσευχῆς καὶ αἱματηρῆς ἀγωνίας. Σὲ καμία περίπτωση δὲν ἀποφασίσαμε γρήγορα, ἀβασάνιστα, ἐπιπόλαια, καὶ φυσικὰ καμία ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις δὲν καταστρατήγησε τὸ δόγμα καὶ τὸ ἦθος τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅπως ἐπισημάνθηκε, οἱ ἀποφάσεις μας αὐτές ἐκφράζουν τὸ κενωτικὸ ἦθος τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸ ὁποῖο μᾶς προσέφερε ὡς πρότυπο ζωῆς καὶ ἤθους ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας, ὁ Ὁποῖος ἀπὸ τὴν ἀγάπη Του γιὰ τὸν ἄνθρωπο «ἐκένωσε τὸν ἑαυτό του καὶ τὸ μεγαλεῖο τῆς Θεότητός του καὶ ἔγινε ἄνθρωπος… ὑπακούοντας μέχρι θανάτου καί, μάλιστα, θανάτου σταυρικοῦ» (Φιλ. 2, 7-8). Αὐτὸ ἔπραξε καὶ ἡ Ἐκκλησία μας. Ἐνώπιον τῆς ἀγωνίας τοῦ ἀνθρώπου νὰ διατηρήσει τὸ ὕψιστο ἐπὶ γῆς ἀγαθὸ τῆς ζωῆς καὶ τῆς ὑγείας, ταπεινώθηκε καὶ συμπορεύθηκε μὲ τὸν πόνο καὶ τὴν ἀγωνία τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν παρέμεινε ἀδιάφορη μπροστὰ σὲ αὐτὸν τὸν φόβο. Ἀντιθέτως τὸν κατενόησε, τὸν προσέλαβε καὶ τὸν ἀνέθεσε στὸν Χριστὸ γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσει. Μία Ἐκκλησία ποὺ δὲν κατανοεῖ τὸν ἄνθρωπο, τὶς ἀνάγκες καὶ τὶς ἀγωνίες του, καὶ δὲν τὶς προσλαμβάνει γιὰ νὰ τὶς θεραπεύσει, δὲν εἶναι μητέρα, ἀλλὰ μητριά.
Σὲ αὐτὴ τὴν συνάφεια μπορεῖ νὰ κατανοηθεῖ ἡ ἀπόφασή μας γιὰ προσωρινὴ ἀποχὴ ἀπὸ τὶς λατρευτικές μας Συνάξεις. Σᾶς ὁμολογοῦμε, ὅτι ἡ ἀπόφαση αὐτὴ ἦταν κάτι ποὺ μᾶς πόνεσε δυνατὰ καὶ φυσικὰ συνεχίζει νὰ μᾶς πονᾶ. Αἷμα στάζει ἡ καρδιά μας, καθὼς βλέπουμε τοὺς Ἱεροὺς Ναούς μας κλειστοὺς καὶ ἄδειους ἀπὸ τὸ λογικὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως τοῦτο ἔγινε ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τοὺς συνανθρώπους μας καὶ ἀπὸ σεβασμὸ πρός τὸ πολύτιμο ἀγαθὸ τῆς ὑγείας καὶ τῆς διατήρησης τῆς ζωῆς. Οἱ εἰδικοὶ ἐπιστήμονες ἀπεφάνθησαν ὅτι ὁ ἰὸς διαδίδεται εὔκολα στὶς συναθροίσεις. Ἡ εἰδικὴ ἐπιστημονικὴ ὁμάδα μᾶς προέτρεψε νὰ ἀπέχουμε ἀπὸ τὶς λατρευτικές μας Συνάξεις μέχρι νὰ ξεπερασθεῖ ὁ πειρασμός. Ὁ κίνδυνος τῆς διασπορᾶς ἦταν καὶ εἶναι μεγάλος. Θὰ ἔμενε ἡ Ἐκκλησία στωικὰ ἀδιάφορη ἐνώπιον αὐτῆς τῆς παγκόσμιας ἀγωνίας; Ἀνθρώπινες ζωές χάνονται. Γι᾿ αὐτὸ καὶ συστοιχηθήκαμε μὲ τὴν εἰδικὴ ἐπιστημονικὴ ὁμάδα γιὰ τὴν προσωρινὴ ἀναστολὴ τῶν λατρευτικῶν συναθροίσεων. Ταπεινωθήκαμε ἕως ἐσχάτων βλέποντας τοὺς Ναούς μας ἄνευ πιστῶν, καὶ μάλιστα αὐτές τὶς ἅγιες ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Ὅμως εἴμαστε βέβαιοι ὅτι «ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη ἡμῶν ὁ Κύριος» (Ψαλ. 135, 23).
Ἡ προσωρινὴ ἀναστολὴ τῶν λατρευτικῶν Συνάξεών μας δὲν σημαίνει σὲ καμία περίπτωση ὅτι ἀποδεχόμαστε τὶς ἀπόψεις αὐτῶν ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ μετάδοση τοῦ κορωνοϊοῦ πραγματοποιεῖται καὶ διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἡ Θεία Εὐχαριστία ἀποτελεῖ γιὰ τοὺς πιστοὺς πηγὴ Ζωῆς καὶ «Φάρμακο Ἀθανασίας». Ὁ κοινωνῶν τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ λαμβάνει περισσὴ ζωὴ καὶ ὄχι θάνατο. Οὐδεὶς ἄλλωστε προσεβλήθη ἀπὸ ἀσθένεια ἐξαιτίας τῆς μετοχῆς του στὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Φυσικά, οἱ ἐκτὸς τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας ἀδυνατοῦν νὰ κατανοήσουν αὐτὴν τὴν πίστη μας, διότι στεροῦνται τῆς ἐμπειρίας τῆς Θείας Κοινωνίας καὶ ἔτσι βρίσκονται σὲ ἀδυναμία νὰ πιστέψουν στὸ ζωογόνο Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Δὲν μποροῦμε ὅμως νὰ κατανοήσουμε τὸν ἀσεβῆ, προσβλητικὸ καὶ ὑβριστικὸ τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον κάποιοι ἐξέφρασαν τὶς ἀπόψεις τους γιὰ τὴν Θεία Κοινωνία. Εἶναι, τὸ λιγώτερο, κακόηθες νὰ προσβάλλεις τὸ βιωματικὸ Εὐχαριστιακὸ Γεγονός τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖο γιὰ ἀναρίθμητους ἀνθρώπους ἀποτελεῖ κεντρικὸ σημεῖο ὄχι μόνο τῆς πίστεώς τους, ἀλλὰ καὶ τῆς ἴδιας τῆς ὑπάρξεώς τους.
Ὡς ποιμένες καὶ πνευματικοὶ πατέρες σας, αἰσθανόμαστε τὴν θλίψη σας γιὰ τὴν μὴ συμμετοχή σας στὴν λατρευτικὴ ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἀφουγκραζόμαστε τὸν πόνο σας γιὰ τὴν στέρηση τῆς Θείας Κοινωνίας. Σὲ αὐτὴ τὴν θλίψη καὶ σὲ αὐτὸν τὸν πόνο, ποὺ πολλὲς φορὲς μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει στὴν ἀπελπισία καὶ στὴν ἀπιστία, παρακαλοῦμε νὰ ἀντιτάξουμε τὴν δοξολογία τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ. Ἄς θυμηθοῦμε καὶ ἄς προσευχηθοῦμε μὲ τοὺς λόγους τοῦ πολύπαθου Δικαίου Ἰώβ: «ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλετο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας» («Ὁ Κύριος μᾶς τὰ ἔδωσε ὁ Κύριος μᾶς τὰ στέρησε. Ὅπως θέλησε ὁ Κύριος, αὐτὸ καὶ ἔγινε. Ἄς εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου εὐλογημένο στοὺς αἰῶνες»). (Ἰὼβ 1,21). Εἶναι πολὺ σημαντικὸ ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς νὰ ἀναλάβει τὴν πνευματική εὐθύνη του γιὰ τὴν σημερινή κατάσταση, νὰ ταπεινωθεῖ καὶ ἐκ βαθέων νὰ ἐπικαλεσθεῖ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Θὰ τολμήσουμε νὰ ποῦμε ὅτι τώρα εἶναι ἡ ὥρα τῶν πιστῶν. Τώρα ποὺ ἡ ἀνθρωπότητα εἶναι τόσο ἀνίσχυρη μπροστὰ στὴν πανδημία, τώρα ποὺ ἡ ἰατρική ἐπιστήμη, παρ᾿ ὅλες τὶς μέχρι θυσίας προσπάθειές της, ἀδυνατεῖ νὰ τιθασεύσει τὸν ἰό, τώρα ποὺ πανίσχυρα ἔθνη συντρίβονται καὶ κονιορτοποιοῦνται, τώρα ὀφείλουμε οἱ πιστοὶ νὰ λυγίσουμε τὰ γόνατα, νὰ ὑψώσουμε τὰ χέρια, μὲ καρδιὰ συντετριμμένη ἀπὸ τὴν μετάνοια, καὶ μὲ μάτια δακρυσμένα νὰ φωνάξουμε πρὸς τὸν Κύριο τοῦ ἐλέους: «Μόνο ἀπέναντί σου ἁμαρτάνουμε ἀλλὰ καὶ μόνο ἐσένα λατρεύουμε. Δέσποτα, ἄλλο Θεὸ δὲν ξέρουμε νὰ προσκυνοῦμε, οὔτε σὲ ἄλλο Θεὸ ὑψώνουμε τὰ χέρια μας. Ξέχνα τὶς ἁμαρτίες μας καὶ δέξου τὶς γονατιστὲς δεήσεις μας, ἅπλωσε σὲ ὅλους χέρι βοηθείας καὶ δέξου τὴν προσευχή μας αὐτή, σὰν εὐάρεστο θυμίαμα ποὺ ἀνεβαίνει μπροστὰ στὴν ὑπεράγαθη Βασιλεία σου» (Εὐχὴ Ἑσπερινοῦ Πεντηκοστῆς). Ἡ μετάνοια θὰ ἐπαναφέρει τὴν γαλήνη. Καὶ ἡ μετάνοια εἶναι ἔργο τῶν πιστῶν.
Μὲ βάση αὐτὸ τὸ φρόνημα τῆς μετανοίας, ἄς ὑπομείνουμε τὴν προσωρινὴ στέρηση τῆς συμμετοχῆς μας στὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ κυρίως τῆς κοινωνίας μας στὸ Ποτήριο τῆς Ζωῆς. Παράλληλα, ἡ μετάνοια αὐτή, ἄς γίνει ἀφορμὴ γιὰ μιὰ γενναία αὐτογνωσία, γιὰ μιὰ εἰλικρινέστερη ἀδελφογνωσία, γιὰ μιὰ ταπεινὴ Θεογνωσία. Συμπεριφορὲς ποὺ ἀπαιτοῦν ἀπειλητικὰ τὴν συμμετοχὴ στὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἀπέχουν πολὺ ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς μετανοίας καὶ ἀπὸ τὸ γνήσιο Ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα, ποὺ θεωρεῖ τὴν Θεία Κοινωνία ὡς Δῶρον καὶ ὄχι ὡς ἀτομικὸ δικαίωμα.
Εἶναι βέβαιο ὅτι ἡ ἐφετινὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ τὸ Ἅγιο Πάσχα εἶναι πολὺ διαφορετικὰ ἀπὸ τὰ προηγούμενα. Θὰ στερηθοῦμε αὐτὰ ποὺ σὲ ἄλλες συνθῆκες τὰ θεωρούσαμε δεδομένα. Ἐφέτος θὰ κάνουμε Πάσχα «ἀπὸ μακρυά»… «θεωροῦντες ποῦ τίθεται». Ὅμως ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς, ἄν πραγματικὰ λαχταρᾶ τὴν συνάντησή του μὲ τὸν Σταυρωθέντα καὶ Ἀναστάντα Κύριο, νὰ εἶναι βέβαιος ὅτι ὁ Χριστὸς «ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ» θὰ τὸν συναντήσει στὸ δωμάτιό του, στὸ σπιτικό του, στήν ἀτομική του προσευχή. Τί καὶ ἄν οἱ θύρες εἶναι κλεισμένες καὶ οἱ μαθητές Του συνηγμένοι στὰ σπιτικά τους «διὰ τὸν φόβον» τοῦ κορωνοϊοῦ; Ὁ Σταυρωθεὶς καὶ Ἀναστὰς Κύριος Ἰησοῦς θὰ εἰσέλθει «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων» (Ἰωάν. 20,19) γιὰ νὰ χαρίσει τὴν εἰρήνη Του. Θὰ προσφέρει τὸν Οὐράνιο Ἄρτο τῆς παρουσίας Του καὶ θὰ κεράσει τὰ παιδιά Του «ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος καὶ ἀπὸ μελισσίου κηρίου» (Λουκ. 24,42). Ἄς τὸ κατανοήσουμε καλά! Στὴν Ἐκκλησία μας δὲν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, τὸ Ὁποῖο τὰ ἀσθενῆ θεραπεύει καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῖ, θὰ ἀναπληρώσει τὴν στέρηση τῶν ἡμερῶν καὶ θὰ πληρώσει τὶς καρδιὲς τῶν μετανοούντων πιστῶν μὲ τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ.
Τέλος, ἐπιθυμοῦμε νὰ στρέψουμε τὸν λόγο καὶ τὴν προσευχή μας καὶ πρὸς ὅλους αὐτοὺς ποὺ μὲ αὐτοθυσία «πολεμοῦν» στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ ἰδιότυπου αὐτοῦ πολέμου. Μνημονεύουμε μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ προσευχόμαστε ἐκτενῶς γιὰ τοὺς ἰατρούς, τοὺς ἐρευνητές, τοὺς νοσηλευτές, τοὺς μεταφορεῖς καὶ ὅλους τοὺς ἐργαζομένους στὰ νοσοκομεῖα μας. Ἕνα εὐχαριστῶ εἶναι πολὺ μικρὸ μπροστὰ στὴν δική τους αὐτοθυσία. Εὐχαριστοῦμε ἐπίσης τὰ Σώματα Ἀσφαλείας, ἀλλὰ καὶ ὅσους ἐργάζονται στὸν τομέα τῆς καθαριότητος καὶ τῆς ὑγιεινῆς. Παρακαλοῦμε ἰδιαιτέρως τὸν Χριστό μας, τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ ὅλους τοὺς Ἁγίους ὑπὲρ τῆς ὑγείας τῶν ἀσθενούντων καὶ ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν κεκοιμημένων. Παραλλήλως, ἐπαναβεβαιώνουμε τὴν σταθερή πρόθεση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ συνεργασία μὲ τὴν Ἔντιμο Ἑλληνική Κυβέρνηση ὡς καὶ μὲ τοὺς ἁρμοδίους φορεῖς, μὲ σκοπὸ τὴν ἄμεση καὶ ἀποτελεσματικὴ ἀντιμετώπιση τῆς πανδημίας.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Μέσα σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν ζοφερή ἀτμόσφαιρα τοῦ θανάτου, μὲ αἰσιοδοξία διαπιστώνουμε τὴν μείωση τῶν κρουσμάτων καὶ τῶν θανάτων στὴν χώρα μας. Τοῦτο φυσικὰ ὀφείλεται στὴν ἄμεση λήψη κυβερνητικῶν μέτρων, στὴν λαμπρή, ὑπὸ τὸν καθηγητή ἰατρὸ κ. Σωτήριο Τσιόδρα, ἐπιστημονικὴ ὁμάδα, ὡς καὶ στὴν συντριπτικὴ πλειονοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ποὺ ὑπήκουσε καὶ συνεχίζει νὰ ὑπακούει στὰ μέτρα. Πάνω ὅμως ἀπὸ ὅλους ὀφείλεται στὴν Χάρη καὶ στὸ Ἔλεος τοῦ Χριστοῦ καὶ στὶς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων, οἱ Ὁποῖοι εἰσακούουν τὶς δεήσεις τῶν πιστῶν καὶ φωτίζουν τοὺς εἰδικοὺς ἐπιστήμονες καὶ τοὺς ἰθύνοντες.
Γι᾿ αὐτὸ παρακαλοῦμε ὅλους· συνεχίστε νὰ προσεύχεσθε ἐνθέρμως· περικυκλῶστε τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ μὲ τὶς ἱκεσίες σας καὶ παραμείνετε στὸ σπίτι προσευχόμενοι. Διατρανῶστε, καὶ δι᾿ αὐτοῦ τοῦ τρόπου, ὅτι: «μένω στὸ σπίτι γιατὶ ἀγαπῶ τὸν Θεό, τὸν συνάνθρωπο καὶ τὸν ἑαυτὸ μου. Μένω στὸ σπίτι, ὄχι μόνος ἀλλὰ μὲ τὸν Θεό, τὴν Θεοτόκο, τοὺς Ἁγίους καὶ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀγαπῶ καὶ μ᾿ ἀγαποῦν, συμμετέχοντας μὲ τὴν ψυχή μου στὶς Ἀκολουθίες τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Ἑβδομάδος. Μένω στὸ σπίτι καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι θὰ δεχθῶ τὴν Χάρη τῶν Θείων Λειτουργιῶν ποὺ θὰ ἱερουργηθοῦν αὐτές τίς Ἅγιες ἡμέρες, καθὼς γνωρίζω καὶ πιστεύω ὅτι ἡ Θεία Λειτουργία τελεῖται «ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας» καὶ «ὑπέρ τῶν δι᾿ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων». Μένω στὸ σπίτι καὶ εἶμαι σίγουρος ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ ἔλθει στὸ σπιτικό μου καὶ θὰ τὸ μεταμορφώσει σὲ «οἶκο Θεοῦ». Μέσα σὲ αὐτὸ τὸν «οἶκο» θὰ κάνω Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ Πάσχα»
Γνωρίζετε ὅλοι, ὅτι αὐτὸ εἶναι ἕνα προσωρινὸ μέτρο, γιὰ ὅσο διάστημα κρατήσει ἡ πανδημία. Μόλις αὐτὴ ὑποχωρήσει, οἱ Ἱεροὶ Ναοί μας θ᾿ ἀνοίξουν καὶ πάλι στὴν κοινὴ Λατρεία καὶ ὅλοι μας θὰ συναχθοῦμε στὶς λειτουργικές μας Συνάξεις, γιὰ νὰ ἑνωθοῦμε στὸ Κοινὸ Ποτήριο τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ζωῆς!
Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις εὐλογοῦμε πατρικῶς ὅλους σας καὶ εὐχόμεθα ἐγκαρδίως καλὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ καλὴ Ἀνάσταση.
† Ὁ Ἀθηνῶν ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, Πρόεδρος
† Ὁ Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος
† Ὁ Παραμυθίας, Φιλιατῶν καὶ Γηρομερίου Τίτος
† Ὁ Μηθύμνης Χρυσόστομος
† Ὁ Τριφυλίας καὶ Ὀλυμπίας Χρυσόστομος
† Ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος
† Ὁ Λευκάδος καὶ Ἰθάκης Θεόφιλος
† Ὁ Θηβῶν καὶ Λεβαδείας Γεώργιος
† Ὁ Παροναξίας Καλλίνικος
† Ὁ Φωκίδος Θεόκτιστος
† Ὁ Νέας Κρήνης καὶ Καλαμαριᾶς Ἰουστῖνος
† Ὁ Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου Στέφανος
† Ὁ Σισανίου καὶ Σιατίστης Ἀθανάσιος
Ὁ Ἀρχιγραμματεὺς
† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος