21/8/2019

Η αγιότητα

Οι άγιοι δεν εκδηλώνονται με τρόπους ασυνήθιστους, και η αγιότητά τους παραμένει συχνά αόρατη στα ανθρώπινα μάτια. Αυτό γενικά συμβαίνει, διότι οι πνευματικές αλήθειες δεν γίνονται αντιληπτές από τις σωματικές αισθήσεις, αλλά από «τον οφθαλμό της καρδιάς», που ανοίγει με την αγνότητα, την ταπείνωση και την αγάπη.

Εξωτερικά, οι άγιοι δεν συμπεριφέρονται με τρόπο ασυνήθιστο ούτε και ξεχωρίζουν ως προς την εμφάνισή τους από τους άλλους ανθρώπους. Οι άνθρωποι που τους συναντούν στην καθημερινή τους ζωή, χωρίς να ξέρουν ποιοι πραγματικά είναι, τους συναναστρέφονται όπως και τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους. Υπάρχουν άγιοι που είναι πολύ γρήγοροι, που έχουν τικ, ή είναι απότομοι. Υπάρχουν άλλοι που είναι υπερβολικά αργοί. Ορισμένοι άγιοι έχουν φυσικά ελαττώματα. Τούτο συμβαίνει διότι στους αγίους ο παλαιός εσωτερικός άνθρωπος έχει νικηθεί, αλλά όχι ακόμα ο παλαιός εξωτερικός άνθρωπος. Οι άγιοι δεν έχουν ολοκληρωτικά ακόμα μεταμορφωθεί, και ο παλαιός άνθρωπος εξακολουθεί να εκδηλώνεται εξωτερικά. Αυτή η εμφάνιση μπορεί να μας ξεγελάσει, διότι κρύβει την εσωτερικότητα.

Όσον αφορά την πνευματική τελειότητα που χαρακτηρίζει την αγιότητα, οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται για τη δική μας τελειότητα, αλλά για την τελειότητα του Θεού σε εμάς. Η αγιότητα πάντοτε μας παραπέμπει στον Θεό. Όπως το λέγει η ευχή της Μεγάλης Δοξολογίας: «Σὺ εἶ μόνος ἅγιος», καθώς και το «Εἶς ἅγιος» μετά από το «τὰ ἅγια τοῖς ἁγίοις».

Jean-Claude Larchet, Στάρετς Σέργιος, μετ. Ευαγγελία Δ. Κισλά-Κοντογουλίδου, Β΄ έκδοση, Ακρίτας, Αθήνα, 2008