3/4/2020

Αποφάσεις Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της 1.4.2020 ως προς το ζήτημα του νέου κορωνοΐού Covid-19

Πρὸς
Τοὺς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας
Τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Εἰς τὰς Ἕδρας αὑτῶν

Θέμα: «Περί τῶν Ἀποφάσεων τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 1.4.2020, ὡς πρὸς τὸ ζήτημα τοῦ νέου κορωνοϊοῦ (Covid-19»

Σεβασμιώτατε ἐν Χριστῷ ἀδελφέ,

Γνωρίζομεν ὑμῖν ὅτι ἡ Διαρκής Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατὰ τὴν Συνεδρίαν Αὐτῆς τῆς 1ης μηνὸς Ἀπριλίου ἐ.ἔ., συνεζήτησε ἑκτενῶς ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς παρατάσεως ἰσχύος τῆς Κοινῆς Ἀποφάσεως τῶν Ὑπουργῶν Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων καὶ Ὑγείας ἕως καὶ τῆς 11ης Ἀπριλίου 2020 (ΦΕΚ Β΄ 1082,29.3.2020), μὲ τὴν προοπτικὴν περαιτέρω τροποποιήσεων αὐτῆς, καὶ ἀπεφάσισε τὰ κάτωθι:

1) Κατανοεῖ ἀπολύτως τὴν ἀγωνίαν τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας κατὰ τὴν ἰδιαιτέρως δυσχερῆ ταύτην περίοδον καὶ ἐκτιμᾶ τὸν διακριτικὸν καὶ ἐπιτυχῆ τρόπον μὲ τὸν ὁποῖον διαχειρίζεται τὴν ἐπελθοῦσαν κρίσιν, ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς προστασίας τῆς δημοσίας ὑγείας.

2) Προτρέπει ἅπαντας νὰ τηροῦν ἀπαρεγκλίτως τὰς ὑποδείξεις τῶν ὑγειονομικῶν ἀρχῶν καὶ τῶν εἰδικῶν ἐπιστημόνων καὶ νὰ μὴ παρασύρονται ἀπὸ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τοὺς ὑποδεικνύουν τὴν παρακοήν, ἥτις, εἰς τὴν παροῦσαν τραγικὴν χρονικήν συγκυρίαν, δὲν δικαιολογεῖται οὔτε ἐν ὀνόματι τῆς χριστιανικῆς πίστεως, δεδομένου ὅτι ἡ εἰς Χριστὸν πίστις χαρίζει τὴν ζωὴν καὶ δὲν ἐπιφέρει τὸν θάνατον.

3) Μὲ ὑψηλὸν αἴσθημα εὐθύνης ἀποδέχεται τὰς αὐστηρὰς ὑποδείξεις, αἱ ὁποῖαι προτείνονται ὑπὸ τῶν ὑγειονομικῶν ἀρχῶν καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, διὰ τὴν χρονικὴν περίοδον μέχρι τῆς 11ης Ἀπριλίου 2020, καὶ προτρέπει ἅπαντας νὰ παραμένουν εἰς τὰς οἰκίας των καὶ νὰ τηροῦν μετὰ σχολαστικότητος τὰ ἐπιβεβλημένα μέτρα προστασίας.

4) Εὐχαρίστως ἐπληροφορήθη τὴν δήλωσιν τῆς Ἀξιοτίμου Ὑπουργοῦ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων κ. Νίκης Κεραμέως, τῆς 30ῆς Μαρτίου 2020, εἰς τὰ Μέσα Γενικῆς Ἐνημερώσεως. Ἡ ἐν λόγῳ δήλωσις περὶ λειτουργίας τῶν Ἱερῶν Ναῶν καὶ τῶν Ἱερῶν Μονῶν μας, ἔστω καὶ «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν», κατὰ τὴν Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν καὶ τὴν Ἑορτὴν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ ὄντως «πηγὴν ὕδατος ζῶντος» εἰς τὴν «λειτουργικὴν ἐρημίαν» τῶν Κληρικῶν μας.

5) Ἐπισημαίνει μετ᾿ ὀδύνης καὶ, κυριολεκτικῶς, μεθ᾿ αἱμασσούσης καρδίας ὅτι τὴν προσεχῆ Μεγάλην Ἑβδομάδα καὶ, βεβαίως, κατὰ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, θὰ κληθῶμεν ἅπαντα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας νὰ βιώσωμε πρωτοφανεῖς καταστάσεις, ὡς ἐκ τῆς «κατ᾿ οἰκονομίαν» ἀποχῆς τῶν χριστιανῶν ἀπὸ τὰς Ἱερὰς Ἀκολουθίας, τὴν Θείαν Λειτουργίαν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν Θείαν Κοινωνίαν. Ὡς ἐκ τούτου, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀπεφάσισεν ἵνα παρακαλέσῃ πατρικῶς τοὺς πιστοὺς νὰ μὴ λησμονοῦν ὅσα ὁ αὐθεντικός ἑρμηνευτὴς τῶν Γραφῶν καὶ μεγάλος Πατὴρ καὶ Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, διδάσκει: «Δύναται ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἐξ ἀνάγκης ἀδυνατεῖ νὰ ἐκκλησιασθῇ, νὰ κάμνῃ τὸν ἑαυτόν του Θυσιαστήριον, μὲ τὸ νὰ προσεύχεται κατ᾿ ἰδίαν». Ὁ ἴδιος ἱερὸς Πατήρ, ἀναφερόμενος εἰς τὴν κενωτικὴν πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπην, καὶ μάλιστα πρὸς τὸν δοκιμαζόμενον ἀδελφόν, ἐπισημαίνει τὰ ἑξῆς σημαντικά: «Ἐσὺ σέβεσαι τὸ παρὸν ἐπίγειον Θυσιαστήριον, διότι δέχεται τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ συμπεριφέρεσαι περιφρονητικῶς πρὸς τὸν συνάνθρωπον, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἴδιος Σῶμα Χριστοῦ, καὶ τὸν βλέπεις μὲ ἀδιαφορίαν νὰ χάνεται. Αὐτό, ὅμως, τὸ ἀνθρώπινον Θυσιαστήριον δύνασαι νὰ τὸ ἰδῇς θεμελιωμένον παντοῦ, καὶ εἰς στενοὺς δρόμους καὶ εἰς τὴν ἀγοράν, καὶ δύνασαι ἐπίσης νὰ ἐπιτελῇς θυσίας ἐπάνω εἰς αὐτὸ ἀνὰ πᾶσαν ὥραν»[1]. Ἀλλὰ καὶ ὁ νέος Ὅσιος τῆς Ἐκκλησίας μας, Γέρων Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης († 27 Φεβρουαρίου 1998), ἀναφέρει ὅτι ὁ χριστιανός, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ προσέλθῃ εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν, μπορεῖ «αὐτὴν τὴν ὥραν νὰ κάνῃ τὸν ἑαυτόν του Θυσιαστήριον, λέγοντας τὴν προσευχήν».

Πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνσιν ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀπεφάσισεν ὅπως προτρέψῃ πατρικῶς ἅπαντας τοὺς ἀδελφούς, μέλη τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἵνα «ἐκτενέστερον» προσεύχωνται εἰς τὰς οἰκίας των, ἀναδεικνύοντες ἑαυτοὺς Θυσιαστήριον, θυσιάζοντες κενωτικῶς καὶ ἀγαπητικῶς τὴν φυσικὴν παρουσίαν των εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν καὶ τὴν προσέλευσίν των εἰς τὴν Θείαν Εὐχαριστίαν, πρὸς χάριν ὅλων τῶν ἀδελφῶν των, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν ἔμψυχα Θυσιαστήρια τοῦ ζῶντος Θεοῦ. Πρὸς τὸν σκοπὸν δὲ τῆς ἐνισχύσεως τοῦ πιστοῦ Λαοῦ, θὰ ἀποστείλῃ καὶ θὰ δημοσιεύσῃ παραμυθητικὴν Ἐγκύκλιον Αὐτῆς πρὸς τὸ Χριστεπώνυμον Πλήρωμα.

Ἐπὶ πλέον, παρακαλεῖ ὑμᾶς ὅπως προτρέψητε ἅπαντας τοὺς ὑφ᾿ ὑμᾶς Κληρικοὺς νὰ παραμένουν πιστοὶ εἰς τὸ καθῆκον αὐτῶν, εὑρισκόμενοι καθημερινῶς εἰς τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς καὶ τοὺς λοιποὺς χώρους τῆς διακονίας των (πλὴν ἐκείνων τῶν Ἱερέων, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν εἰς τὰς λεγομένας ὑγειονομικῶς εὐπαθεῖς ὁμάδας) καὶ νὰ ἱερουργοῦν, ἔστω πρὸς καιρόν, «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν», ὅσον καὶ ἄν αὐτὸ εἶναι δύσκολον καὶ στενόχωρον δι᾿ ἅπαντας, ὑπὲρ «τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας», ὑπὲρ τῶν ἐν ἀσθενείαις κατακειμένων, τῶν Ἰατρῶν καὶ Νοσηλευτῶν καὶ πάντων τῶν ἐθελοντῶν, οἱ ὁποῖοι μετὰ πνεύματος αὐτοθυσίας προσφέρουν τὸν ἑαυτόν των, διὰ νὰ προστατεύσουν τὴν ζωὴν ὅλων καὶ τὴν δημοσίαν ὑγείαν, καὶ «ὑπέρ πάντων τῶν δι᾿ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων».

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, ἐπαναβεβαιώνει τὴν ἀπό 16ης Μαρτίου ἐ.ἔ. ἀπόφασιν Αὐτῆς, ὡς πρὸς τὴν λιτὴν τέλεσιν τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, ἰδιαιτέρως δι᾿ ὅσας μεταδίδονται ἀπὸ τηλεοράσεως ἤ προβάλλονται ὑπὸ ἄλλων μέσων ἐπικοινωνίας, ἐνῷ συνιστᾶ τὴν ἀποφυγήν˙ τελέσεως συλλειτούργων καὶ δημοσίευσιν φωτογραφικῶν στιγμιοτύπων ἐξ αὐτῶν, χρήσεως τῶν μεγαφώνων τῶν Ἱερῶν Ναῶν καὶ πανηγυρικῶν κωδωνοκρουσιῶν. Ἐπιφυλάσσεται δέ, ἐὰν χρειασθῇ, νὰ ἀποστείλῃ καὶ εἰδικωτέρας ὁδηγίας, ἐπί ζητημάτων τελέσεως τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν κατὰ τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα, μετὰ τὴν ἔκδοσιν τῆς νέας ὑπουργικῆς Ἀποφάσεως.

6) Αὕτη ἡ πρόσκαιρος παραμονὴ τῶν χριστιανῶν εἰς τὴν κατ’ οἶκον προσευχὴν δὲν ὑπονοεῖ οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν ἤ, πολὺ περισσότερον, δὲν σημαίνει ἀμφισβήτησιν τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Διό, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐπαναλαμβάνει ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τῆς παρούσης κρίσεως διεκήρυξε, εἰς τὸ ἀπό 9.3.2020 Ἀνακοινωθὲν Αὐτῆς, ὅτι «ἡ προσέλευσις εἰς τὴν Θείαν Εὐχαριστίαν καὶ ἡ κοινωνία ἀπὸ τὸ Κοινὸν Ποτήριον τῆς Ζωῆς, ἀσφαλῶς καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ γίνῃ αἰτία μεταδόσεως ἀσθενειῶν… Ὅσοι προσέρχονται “μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης” ἀπολύτως ἐλευθέρως, χωρὶς κανένα δυναστικὸν καταναγκασμόν, κοινωνοῦν τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τὸ ὁποῖον γίνεται “φάρμακον ἀθανασίας”, “εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωήν αἰώνιον”». Ἡ οἱαδήποτε ὑπόνοια περὶ μεταδόσεως νοσημάτων ἐκ τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι καταδικαστέα, διότι θίγει τὴν δογματικὴν Ἀλήθειαν καὶ τὴν Ἀποστολικὴν Πίστιν καὶ Παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας. Ὡς ἐκ τούτου, εἶναι ἀδύνατον νὰ γίνῃ ἀποδεκτὴ ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας, ἥτις ἐμμένει εἰς τὴν ἀκλόνητον πεποίθησιν Αὐτῆς, περὶ τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι πραγματικῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου εἰς τὸ Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας καὶ εἰς τὴν μακραίωνα ἐπί τοῦ θέματος τούτου ἐμπειρίαν Αὐτῆς. Ὡσαύτως, ὑπὸ τὰς παρούσας συνθήκας, οἱαδήποτε συζήτησις καὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ τρόπου μεταδόσεως τῆς Θείας Μεταλήψεως, τυγχάνει ἄκαιρος, ἀδιάκριτος, δὲν οἰκοδομεῖ καὶ διὰ τοῦτο τυγχάνει ἀπορριπτέα.

7) Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος συνεζήτησε ἐκτενῶς καὶ τὸ θέμα τῆς προσφορᾶς ὑλικῆς βοηθείας πρὸς τοὺς πάσχοντας ἀδελφοὺς καὶ πρὸς τὰ Νοσηλευτικά Ἱδρύματα τῆς Χώρας καὶ εἰς συλλογικὸν ἐπίπεδον, διότι αὕτη ἤδη πραγματοποιεῖται τόσον ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, ὅσον καὶ ὑπὸ πάντων τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἐν τῷ πλαισίῳ τούτῳ:

α) Ὡς πρώτην ἔμπρακτον ἐκδήλωσιν τῆς ἐν λόγῳ συμπαραστάσεως ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀπεφάσισεν ὅπως ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος προσφέρῃ ἀμέσως τὸ ποσόν τῶν 150.000 εὐρώ, ἐνῷ ἀνέθεσεν εἰς τὴν Διοικοῦσαν Ἐπιτροπήν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Κεντρικῆς Ὑπηρεσίας Οἰκονομικῶν (Ε.Κ.Υ.Ο.) νὰ ἔλθῃ εἰς ἐπικοινωνίαν μετὰ τῶν ὑπευθύνων Δημοσίων Φορέων Παροχῆς Ὑγείας, προκειμένου ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ ἐνισχύσῃ περαιτέρω αὐτὸν τὸν τομέα.

β) Ἤδη ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος ἔδωκεν ἐντολὰς καὶ σχετικὰς κατευθυντηρίους γραμμὰς εἰς τὰς Δομὰς καὶ τὰ Ἱδρύματα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν (Γενικὸν Φιλόπτωχον Ταμεῖον, Ὀργάνωσιν «Ἀποστολή» κ.λπ.) νὰ συμπράξουν μὲ τὰς ἁρμοδίους Ἀρχὰς τῆς Πολιτείας, ἐνῷ, εἰς συνεργασίαν μὲ τὸν Δῆμον Ἀθηναίων, ἀπεφασίσθη ἡ συνέχισις τῆς παροχῆς τῶν συσσιτίων πρὸς τοὺς ἀναξιοπαθοῦντας. Τὸ αὐτό, ὡς γνωστόν, πράττουν καὶ αἱ Ἱεραὶ Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, αἱ ὁποῖαι προτρέπονται ἀδελφικῶς καὶ εἰς μείζονα συνεργασίαν μετὰ τῶν ἁρμοδίων Ἀρχῶν.

γ) Ὅπως συμβαίνει μέχρι σήμερον ὑπὸ τῆς πλειονότητος τῶν Ἀρχιερέων καὶ Ἱερέων, οἱ ὁποῖοι, οὐχὶ σπανίως, προσφέρουν καὶ ἐκ τοῦ μισθοῦ των, χάριν τῶν ἐχόντων ἀνάγκην, οὕτω καὶ εἰς τὴν προκειμένην περίπτωσιν τὰ Μέλη τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ἔλαβον τὴν ἀπόφασιν τῆς καταθέσεως ἑνὸς μισθοῦ των πρὸς τὸν Εἰδικὸν Λογαριασμὸν Ἀντιμετωπίσεως Κορωνοϊοῦ καὶ προτρέπουν καὶ τοὺς λοιπούς Ἀρχιερεῖς νὰ πράξουν τὸ αὐτό, διὰ τὰς ἀνάγκας τοῦ Ἐθνικοῦ Συστήματος Ὑγείας. Πρόκειται δὲ νὰ ἀποσταλῇ κατ᾿ αὐτὰς σχετικὸν Συνοδικὸν Γράμμα πρὸς τοὺς Σεβασμιωτάτους Ἀρχιερεῖς διὰ πλείονας λεπτομερείας.

δ) Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος δηλώνει ὅτι, ὅπως κατὰ τὰ προηγούμενα ἔτη τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, ἀδιαλείπτως ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος παρίστατο πατρικῶς εἰς τὰς ἀνάγκας τοῦ λαοῦ καὶ διεφύλαττε, ὡς οἱ πάντες ἀναγνωρίζουν, τὴν Ἐθνικήν ἑνότητα, παρομοίως καὶ σήμερον παραμένει συνοδοιπόρος τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους, ἐνῷ συντονίζει καὶ σχεδιάζει τὴν παρουσίαν καὶ προσφοράν Της καὶ κατὰ τὴν «ἑπομένην ἡμέραν», ὁπόταν θὰ ἐπέλθῃ ἡ λῆξις τῆς πανδημίας καὶ αἱ ποικίλαι ἀνάγκαι τῶν ἀνθρώπων θὰ πολλαπλασιασθοῦν.

8) Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐνημερωθεῖσα διὰ τὴν προσφοράν ποσοῦ 50.000 εὐρὼ ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πρὸς τὴν Ἑλληνικὴν Κυβέρνησιν, ὡς συμβολὴν εἰς τὸν διεξαγόμενον ἀγῶνα διὰ τὴν καταπολέμησιν τοῦ κορωνοϊοῦ, εὐχαριστεῖ δημοσίως τὸν Παναγιώτατον Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον δι᾿ αὐτὴν τὴν εὐγενῆ ἔνδειξιν συναντιλήψεως πρὸς τὸν Ἑλληνικόν Λαόν.

9) Καλεῖ ἅπαντας νὰ ἀποδέχωνται τὴν κρίσιν καὶ τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ Ὁποία μετὰ ποιμαντικῆς εὐθύνης, διακρίσεως καὶ εὐθυκρισίας, κατανοεῖ τὴν ἀγωνίαν τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ Λαοῦ, ἀλλὰ καὶ συγχρόνως ἐκτιμᾶ, συμφώνως πρὸς τὰς ὑποδείξεις τῶν εἰδικῶν ἐπιστημόνων, πότε αἱ συνθῆκαι ἐπιβάλλουν κατάλληλον ἀντιμετώπισιν πρὸς ὠφέλειαν τῆς δημοσίας ὑγείας καὶ ὅλων τῶν πολιτῶν τῆς Πατρίδος μας. Αὐτό ἐπιτάσσει ἄλλωστε καὶ ὁ θυσιαστικὸς χαρακτὴρ τῆς Ἐκκλησίας. Πρὸς τοῦτο, παρακαλεῖ ἅπαντας τοὺς Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ ἐπικοινωνοῦν μετὰ τῶν Δημοσίων Ἀρχῶν, δι᾿ ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα εὐρυτέρου ἐνδιαφέροντος, μέσῳ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, καθὼς καὶ ἅπαντας τοὺς Ἱερεῖς, Μοναχοὺς καὶ Μοναχάς, νὰ ἀπευθύνωνται πρὸς τὰς Ἀρχάς τῆς Πολιτείας ἤ καὶ αὐτὴν τὴν Ἱερὰν Σύνοδον, διὰ πᾶν ἐκκλησιαστικὸν ζήτημα, μόνο μέσῳ τῶν οἰκείων αὐτῶν Μητροπολιτῶν, ἐπιδεικνύοντες οὕτω πνεῦμα ἐμπιστοσύνης πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον.

Ἐπὶ πλέον, λόγῳ τῆς κρισιμότητος τῶν καιρῶν καὶ διὰ νὰ ὑπάρχῃ ἑνιαία φωνή τῆς ποιμαινούσης Ἐκκλησίας πρὸς τὴν κοινωνίαν, ἀπεφάσισεν ὅπως οὐδείς ἀπολύτως, Ἀρχιερεύς, Ἱερεύς, Διάκονος, Μοναχὸς ἤ ἄλλος ἐργάτης τῆς Ἐκκλησίας, προβαίνῃ εἰς δημοσίας δηλώσεις ἤ ἐμφανίσεις εἰς τὰ Μέσα Γενικῆς Ἐνημερώσεως καὶ εἰς τὸ Διαδίκτυον, προτρέπουσα ταυτοχρόνως ἅπαντα τὰ πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας νὰ ἡσυχάζουν, νὰ ἀσκοῦνται εἰς τὴν σιωπήν καὶ εἰς τὴν ἐντονώτερον προσευχὴν καὶ μελέτην. Ὡς δέ καθίσταται εὐνόητον, ἡ ἀπόφασις αὕτη ἐπ᾿ οὐδενί ἐμποδίζει ἤ ἔρχεται εἰς ἀντίθεσιν μὲ τὸ διδακτικόν ἔργον, τὸ ὁποῖον ἕκαστος Ἐπίσκοπος ὀφείλει νὰ ἐπιτελῇ εἰς τὰ ὅρια τῆς Ἐπαρχίας αὐτοῦ. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ὁρίζει τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεον, ὁ ὁποῖος κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη διατελεῖ ἐκπρόσωπος Τύπου τῶν Συνελεύσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ὡς τὸ μόνον ὑπεύθυνον πρόσωπον πρὸς τὸ ὁποῖον δέον νὰ ἀπευθύνωνται τὰ Μέσα Ἐνημερώσεως, διὰ νὰ λαμβάνουν ἁρμοδίως ἀπαντήσεις ἐπί τῶν ἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων τῶν ἡμερῶν.

Ταῦτα πάντα γνωρίζουσα ὑμῖν ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος εὔχεται ὅπως, ὁ μέγιστος οὗτος κίνδυνος τῆς πανδημίας ἀποτελέσῃ συντόμως παρελθόν, ὥστε γηθοσύνως καὶ ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό, ὁ ἱερὸς Κλῆρος μετὰ τοῦ πιστοῦ Λαοῦ, νὰ ἀξιωθῶμεν ἑορτάσαι τὴν Λαμπροφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν, διὰ τῆς τελέσεως Πανηγυρικῆς Ἀναστασίμου Παννυχίδος, κατὰ τὴν Ἀπόδοσιν τῆς Μεγάλης Ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, ἤτοι κατὰ τὸ μεσονύκτιον μεταξύ Τρίτης 26ης πρὸς Τετάρτην 27ην Μαΐου 2020. Διακηρύττει δέ, ὅτι ἅπαντες ὀφείλομεν νὰ μὴ λησμονῶμεν ὅτι ἡ ἀναμενομένη Ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ τὴν «ἀπαρχήν» μιᾶς στάσεως ἐλπιδοφόρου ἀναμονῆς καὶ προσδοκίας «τῆς ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου», ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς τελικῆς ἐπικρατήσεως τῆς ζωῆς καὶ τῆς ὁριστικῆς καταργήσεως τοῦ θανάτου.

† Ὁ Ἀθηνῶν ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, Πρόεδρος
† Ὁ Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος
† Ὁ Παραμυθίας, Φιλιατῶν καὶ Γηρομερίου Τίτος
† Ὁ Μηθύμνης Χρυσόστομος
† Ὁ Τριφυλίας καὶ Ὀλυμπίας Χρυσόστομος
† Ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος
† Ὁ Λευκάδος καὶ Ἰθάκης Θεόφιλος
† Ὁ Θηβῶν καὶ Λεβαδείας Γεώργιος
† Ὁ Παροναξίας Καλλίνικος
† Ὁ Φωκίδος Θεόκτιστος
† Ὁ Νέας Κρήνης καὶ Καλαμαριᾶς Ἰουστῖνος
† Ὁ Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου Στέφανος
† Ὁ Σισανίου καὶ Σιατίστης Ἀθανάσιος
Ὁ Ἀρχιγραμματεὺς
† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος

[1] Ὁμιλία 20 εἰς Β΄ Κορινθ. ΕΠΕ τόμος 19, σ. 527-531